Πας σ’ έναν μαλάκα κι αρχίζεις και του μιλάς. Αυτός σε κοιτάζει -ως μαλάκας- και σε ρωτάει κάθε τόσο κι από μια μαλακία. Του απαντάς κι εσύ ό,τι μαλακία σου κατέβει στο κεφάλι και μετά από 45’ του χώνεις όλο σου το ημερομίσθιο (τουλάχιστον) και φεύγεις.
Μα δεν είναι χοντρή μαλακία;
Δεν μπορείς να μαλακίζεσαι μόνος σου στο σπίτι ή με τους φίλους σου, όπου λάχει; Και μάλιστα τσάμπα;
Πετυχαίνει άραγε καλύτερα η μαλακία στο ντιβάνι;
(Άσε, που δεν έχουν και ντιβάνι πια… Μαλακία στο στασίδι… Πιάνεσαι κιόλας…)
είναι αυτό που λέμε “divine” μαλακία .
meez, καλόοο!… Καλώς όρισες!
Επειδή δε μου περισεύει το μερομήσθιο για τους ψυχογιατρούς, εγώ προτίμησα το bloging και τα fora 😛
Για μερικούς ανθρώπους, είναι η “πληρωμένη” συμβουλή που μετράει…
Αυτοί που ξέρω εγώ τουλάχιστον, όπως πήγαν στον ψυχογιατρό, έτσι γύρισαν (με λιγότερα λεφτά, βέβαια)
confused, ναι… είναι κι αυτός ένας τρόπος ψυχοθεραπείας… και πιο δημιουργικός και τσάμπα!
3 parties a day, μα δεν σου δίνουν καν συμβουλή…
Δεν πειράζει, syna, τους δίνεις εσύ…
Πληρώνεις απλώς για να διαθέσει κάποιος τα αυτιά του και να σε ακούσει. Και αν σκεφτείς ότι αυτό θα μπορούσε να το κάνει κάποιος φίλος, είναι πολύ λυπηρό.
3 parties a day, LOL!!
ladybug, μα νομίζω, κουτσά-στραβά, όλοι έχουμε κάποιον να μας ακούσει. Απλώς έχουμε φάει το παραμύθι…
Απλά βαριόμαστε να ψάξουμε γιαυτόν τον “κάποιον”, δι΄τοι δεν ξέρουμς το αντίτιμο της προσοχή του. Τουλάχιστον στους διάφορους ντιβανο-γιατρούς, ξέρεις ότι θα πληρώσεις αυτό και τίποτα άλλο….
Μπορεί να θεωρώ τις «Ψ» διαδικασίες υπερτιμημένες, αλλά και οι επισκέπτες εδώ φαίνεται να μην έχουν καταλάβει τι «παίζεται» εκεί…
Διαφωνώ, δεν νομίζω ότι υπάρχουν διαθέσιμα αυτιά.
Η ψυχολόγος μου είχε πει κάποια στιγμή “Αν οι άνθρωποι είχαν πραγματικούς φίλους, εμείς δεν θα είχαμε λόγο ύπαρξης”. Τουλάχιστον αυτή είχε επίγνωση!
an-lu, και θα πάρεις αυτό και τίποτα άλλο…
mariosp, τι “παίζετε” εκεί;
ladybug, κάπως πρέπει να ψήνεται κι αυτή, ότι δεν είναι άχρηστη…
-μήπως έχουμε κάποιον που μας ακούει , αλλά τον υποτιμάμε ?
-μήπως δεν τα λέμε στους άλλους με σωστό τρόπο ?
(πχ τέχνη ?)
-μήπως να σηκωθούμε απ’ το ντιβάνι ?
Παρότι μέχρι τώρα τη βγάζω με φίλους, blog και αυτοπαραμυθία, δεν θεωρώ λάθος την ύπαρξη των ψυχοντιβανιών.
Η ένστασή μου είναι στο τίμημα.
Όταν γίνεται εκμετάλλευση (κανόνας), υπάρχει θέμα.
Καλοί οι φίλοι- όταν δεν έχουν ως προσφιλέστερη απασχόληση να σε κρίνουν…
meez, νομίζω, πως ναι, υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας…
andy, ίσως είναι καλά τα ντιβάνια για όσους δεν ανοίγονται καθόλου και σε κανέναν.
dodos, κι αυτοί έχουν κάτι το επικριτικό στο άδειο τους μάτι, μη νομίζεις…
πάντως η λέξη κλειδί είναι η “μαλακία”…
g help me, δεν είμαστε καλά… πώς σου ήρθε αυτό;;
Εγώ κάποτε που δοκίμασα πάντως, δεν έκανα δουλειά. Πήγα δύο μήνες κάθε βδομάδα, κάθε λεπτό ήταν και ευρώ, και καποια στιγμή κατάλαβα ότι θα έπρεπε να μιλάω για κάνα εξάμηνο ακόμα για να βγάλουμε καμιά άκρη.
Δεν θα κάτσω να υπερασπιστώ το επαγγελμα του ψυχολόγου ομως μπορώ να προσθέσω κάποι πράγματα.Καταρχήν ολές οι θεραπείες δεν είναι ίδιες το ίδιο και οι τιμές, αλλο ψυχοθεραπεία και άλλο ψυχανάλυση.Το να πας σε ψυχολόγο δεν έχει σχέσει με το να είσαι μόνος άρα καλύτερα να μιλήσεις σε φίλο.Εχει σχέση με διαταραχές, με ψυχώσεις, με ανθρώπους που έχουν διαταραχές πανικού και ιδεοληψίες,ψυχοσωματικά,χρόνια νοσήματα κτλ. Τωρα για την ψυχολόγο που είπε οτι αν οι άνθρωποι είχαν φιλους δεν θα είχαμε δουλειά ουδέν σχόλιο.Τι σχέση έχουν οι φίλοι.Μηπως μπερδέψαμε τους ψυχολόγους με την Τενια Μακρη και άλλους δηθεν τηλεοπτικους Ψ.
Γιατί αυτη η επιθετικότητα;
Προφανως είμαι και εγώ ένας απο τους μαλάκες που αναφέρεις.Χωρις ντιβάνι σίγουρα λόγο προσέγγισης.
aggelos-x-aggelos, μια απ’ τα ίδια…
Αχ, pixie μου, pixούλα μου, είχα στο μυαλό μου δύο ψυχολόγους, που έχω πάει εγώ κι ήταν κι οι δύο πραγματικά πολύ μαλάκες. Και γενικά, όσοι φίλοι μου έχουν πάει, δεν έχουν δει διαφορά. Φαντάζομαι, πως αν υπάρχει κάποιο πραγματικό πρόβλημα, η ψυχανάλυση κι η ψυχοθεραπεία θα βοηθούν. Μιλάω για τη μόδα, να πηγαίνουμε και να τα λέμε στους ψυχολόγους, αντί στους φίλους μας. Θα με συγχωρέσεις ποτέ; Έχω καταστεναχωρηθεί…
δηλώνω υπέρ. αρκετά δύσκολο εγχείρημα και πολύ εύκολα να παρεξηγηθεί γιατί το μόνο εργαλείο που έχει ο ψυχολόγος ή ο ψυχαναλυτής είναι το ίδιο το άτομο. έρχεσαι αντιμέτωπος με τον εαυτό σου και μόνο αν θες πραγματικά να δεις μέσα σου βλέπεις, και μόνο αν θες πραγματικά να αλλάξεις θα κάνεις την προσπάθεια.
οι εσωτερικές αλλαγές είναι σκληρή δουλεια ..είναι πιο εύκολο να πει κανείς ‘μα το δοκίμασα και δεν δούλεψε ούτε κι αυτό’ 🙂
καλημέρα 🙂
Καλημέρα, mary. Μπορεί να είναι κι έτσι, όπως τα λες. Όταν όμως κάποιος δεν βοηθιέται, δεν βοηθιέται. Το γιατί και το πώς είναι μια άλλη ιστορία…
ναι.. σωστό..
όπως και το κόψιμο του καπνίσματος.. κάποιοι τρόποι δουλεύουν για κάποιους, κάποιοι όχι.. 🙂