Χθες έγραψα ένα post κατά της διαδικασίας του «ντιβανιού», της ψυχανάλυσης.
Μια φίλη blogger και συγκεκριμένα η Pixie τσαντίστηκε, γιατί είναι ψυχολόγος η ίδια. Κι εγώ στεναχωρήθηκα, που τσαντίστηκε, γιατί η κοπέλα αυτή είναι μία γλύκα.
Όμως, ούτε βέβαια το σκέφτηκα ότι είναι ψυχολόγος, αλλά και να το σκεφτόμουν, δεν έπρεπε να γράψω αυτό, που πιστεύω; Αυτό που έχω ζήσει, που έχω καταλάβει έως τώρα;
Η Pixie μιλά επίσης για «επιθετικότητα». Η αλήθεια είναι, πως δεν νοιώθω και τόση επιθετικότητα, έγραψα το post παίζοντας με τη λέξη «μαλακία» περισσότερο για πλάκα. Και για να δώσω έμφαση στην άποψή μου.
Την ψυχολογία ως επιστήμη τη θεωρώ πολύ σημαντική και ενδιαφέρουσα και αποτελεσματική. Αυτό, που μ’ ενοχλεί είναι η μόδα της ψυχανάλυσης, η οποία μάλλον μας έρχεται απ’ την Αμερική και η οποία μας έχει γεμίσει με τσαρλατάνους, που εκμεταλλεύονται την ανάγκη του κόσμου για λίγη κατανόηση του εαυτού τους και της σχέσης τους με τους άλλους.
Προσωπικώς είχα πάει σε μία ψυχολόγο, η οποία μιλούσε ακατάπαυστα για τα δικά της προσωπικά προβλήματα και αγωνιούσα –κοιτάζοντας το ρολόι- αν θα προλάβω να πω κι εγώ τίποτα, πριν τελειώσει η ώρα και την πληρώσω, που την άκουσα.
Ο δεύτερος, που πήγα, ήταν ένα πλάσμα άνευρο, εκνευριστικό, που μιλούσε σαν τον Βέλτσο –έπρεπε να καταβάλω προσπάθεια, για να καταλάβω τι σκατά με ρωτούσε κάθε φορά- κι επιπλέον, όταν μετά από καιρό φτάσαμε στα σεξουαλικά, με κοίταζε μ’ ένα μάτι που γυάλιζε. Ένοιωσα, πως ήθελε να με πηδήξει! Κι έφυγα τρέχοντας. Μπορεί να ήταν και η ιδέα μου, δεν ξέρω, αλλά φοβάμαι, πως δεν είμαι και τόσο «τρελή»!
Θα μου πείτε τώρα «Και γιατί πήγες σε ψυχολόγο, αφού δεν πιστεύεις σ’ αυτούς;». Πήγα, διότι είχα πάθει κατάθλιψη λόγω απανωτών άσχημων καταστάσεων και δεν μπορούσα να τα βγάλω πέρα μόνη μου. Το θεώρησα ως το ύστατο βήμα για βελτίωση της διάθεσής μου. Όμως, δεν με βοήθησε ούτε στο ελάχιστο. Πώς βγήκα απ’ την κατάθλιψη; Με τη χημεία. Αυτή δούλεψε, πήρα τα πάνω μου κι όταν την έκοψα, ήμουν πλέον πάλι σε θέση να πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου. (Λέμε τώρα, ε; Μην το δέσουμε κιόλας…)
Το θέμα είναι, ότι ό,τι και να γράψει κανείς σε ένα blog, είναι πολύ πιθανό κάποιος να παρεξηγηθεί. Πάντα υπάρχουν πολλές οπτικές γωνίες και πολλά διαφορετικά συμφέροντα. Όποιος γράφει πρέπει να αναλαμβάνει την ευθύνη των απόψεών του και να αναμένει αντιδράσεις, αλλιώς να μην γράφει.
Έλα όμως, που εγώ στεναχωρήθηκα…
Τέλος πάντων, θέλω να ζητήσω δημόσια συγγνώμη από την Pixie, γιατί υποστήριξα τόσο «έντονα» την θέση μου αυτή και να δηλώσω υπέρ της Ψυχολογίας και κατά της Ψυχανάλυσης ως μόδας (και όχι ως θεραπευτικής διαδικασίας στη βάση και το σύνολό της).
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται ν’ απολογείσαι γι αυτά που γράφεις. Και ίσως και η pixie να μην το πήρε τόσο άσχημα όσο νομίζεις. Είναι περίεργες οι γραπτές συνομιλίες, δημιουργούνται συχνά παρεξηγήσεις.
Με φόβησες, όμως… Φαντάσου να γράψω κι εγώ τη γνώμη μου για τους γιατρούς… Λες να δεχτώ απειλές για τη ζωή μου;
έπεσες σε περιπτωσάρες, μάλλον. κι εγώ για κατάθλιψη (μεταξύ άλλων) κάνω ψυχοθεραπεία, αλλά ήμουνα και προετοιμασμένη ότι θέλω να το κάνω και ότι θέλω να μου φέρει και αποτέλεσμα. και έφερε, μάλιστα πολύ γρήγορα, χωρίς φάρμακα. την ψυχολόγο μου θα την χαρακτήριζα ως εξαιρετική. και μιλάει ελάχιστα, ουσιαστικά ρωτάει μόνο τις κατάλληλες ερωτήσεις.
Προσωπικά αν ήμουνα η pixie δεν θα τσαντιζόμουν (αν υποθέσουμε ότι όντως τσαντίστηκε).
Θα σου εξηγούσα ότι σε όλες τις δουλειές υπάρχουν και τσαρλατάνοι και άξιοι και ικανοί (που είμαι σίγουρη ότι θα συμφωνούσες).
Επίσης θα προσπαθούσα να σου εξηγήσω τι κάνει η ψυχοθεραπεία, τι η ψυχανάλυση κλπ (μιας και το κατέχει το θέμα) που απ’ό,τι κατάλαβα ούτε κι εκεί θα διαφωνούσες.
Συνεπώς, επί της ουσίας δεν βρίσκω λόγο να απολογηθείς.
Επί των τύπων, ναι, ίσως.
Εγώ πάλι δεν βλέπω και πολλά στην Ψυχανάλυση ως θεραπευτική διαδικασία, αλλά τη βρίσκω πολύτιμη ως νοητικό εργαλείο…
Γλυκιά μου δεν τσαντίστηκα δεν το πιστεύω οτι έγραψες ολόκληρο post.Απλά στεναχωρήθηκα οχι τόσο με αυτό που έγραψες αν και νόμιζα οτι ήσουν τσαντισμένη αλλά περισσότερο με το οτι τα σχόλια ήταν τοσο απόλυτα.
Εγω η ίδια ειδικά στην Ελλάδα είχα άσχημες εμπειρίες με ψυχολόγους που για παράδειγμα με ένα απλό πτυχιο χωρίς ειδίκευση εργάζονται και καίνε ανθρώπους.Επιπλέον δεν εξελίσσονται σταματάνε το διάβασμα και είναι πολύ ανταγωνιστικοί καμία σχέση με την δουλειά μου στην Αγγλία.
Απλά σίγουρα υπάρχουν και καλοι επαγγελματίες και λυπάμαι που έτυχες σε άσχημους ψυχολόγους.Δεν το πήρα προσωπικά και ήξερα οτι δεν το εννοούσες έτσι.Πάντως σε όλους τους κλάδους υπάρχουν καλοί και κακοί και ειδικά στην φρουδική ψυχανάλυση υπάρχει εκμετάλλευση και υψηλές τιμές.Εγω είμαι γνωστική-συμπεριφοριστική.Οταν κάποιος πάει σε έναν ψυχολόγο πρέπει να έχει θεραπευτικό αίτημα αν δεν έχει και ο ψυχολόγος τον κρατάει για κουβέντα κάτι δεν πάει καλά, να προσέχετε γενικά.
Σε συμπαθώ πολύ παρόλο που δεν σε ξέρω και η άποψη σου δεν θα ήταν αρκετο για να το ακυρώσει αυτο.Ποιος λέει οτι πρέπει να συμφωνούμε για να συμπαθιομαστε;Αυτο θα ήταν βαρετό!Καποιοι είναι κακοί επαγγελματίες και εγώ τσαντίζομαι και έχω πει και οτι δεν θα έκανα ποτέ σχέση με ψυχολόγο γιατι κάποιοι είναι πολυ βαρετοί και δήθεν.
Συγνώμη για το τεράστιο σχόλιο και σου στέλνω πολλά φιλάκια.Πάντως στα σχόλια μου δεν είμαι το επάγγελμα μου είμαι μονο η Ράνια.Αυτη ειναι η ιδιοτητα μου.Σε φιλώ.Μάκια
3 parties a day, μπα… οι γιατροί δεν ξέρουν να διαβάζουν…
vasvoe, τυχερούλα…
ladybug, καμία σχέση με τύπους…
mariosp, εσύ είσαι αλλουνού παπά ευαγγέλιο… Διανοούμενος…
Αγαπημένη μου pixie, σ’ ευχαριστώ. Σ’ αγκαλιάζω νοερά…
Διανοούμενη είσαι και φαίνεσαι!
Ρηξτε και μια ματια απο εδω και πειτε μου την αποψη σας..
βαρεθηκα νωρις τους ψυχιατρους
http://aprosarmostos.i-blog.gr
mariosp, ό,τι πεις…
Γεια σου, kkkk! Καλώς όρισες στον κόσμο των blogs!