Περίεργα συναισθήματα πάλι σήμερα. Διάβασα ένα post.
Μια δημόσια κατηγορία για κάποιον άλλον blogger.
Είμαι ένα περίεργο κράμα καχυποψίας και παιδικής αθωότητας. Πώς γίνεται αυτό; Απ’ την μια οι εμπειρίες, απ’ την άλλη η θέληση να κρατήσω λίγη πίστη σ’ αυτό που λέγεται ζωή. Και στους ανθρώπους. Θέλω να τους δίνω την ευκαιρία τους κι ας την πετάξουν. Κι ακόμα πιο πολύ θέλω -αν μπορώ- να τους χαρίσω λίγη απ’ αυτήν την με τόσο κόπο κρατημένη απ’ το απώτερο παρελθόν πίστη.
Αμφιβολίες, υποψίες, δυσάρεστες σκέψεις… Δεν τις θέλω. Ενοχλήθηκα. Κράτα τις κατηγορίες σου για σένα και για ‘κείνον, που σε πείραξε. Εγώ τι σου φταίω; Και ξέρεις και κάτι; Ας είχες τη δύναμη να το διακρίνεις έγκαιρα, να το απορρίψεις ή να το παλέψεις ενσυνείδητα.
Δεν ωφελεί να ξεμπροστιάζεις κάποιον, να τον κατηγορείς, να βροντοφωνάζεις τις αδυναμίες του. Η εκδίκηση δεν είναι γλυκιά, είναι το δείγμα της δικής σου κακής ψυχολογίας και ανατροφής. Είναι η απόδειξη, πως δεν ξέρεις να προσπερνάς, να συγχωρείς ούτε μέσα σου, αλλά ούτε καν απ’ έξω σου. Δύστροπος και δίχως τρόπους.
Και σίγουρα δεν δαγκώνουμε την καραμέλα, το άλλοθι περί Δημόσιου Καλού… Μας τα λένε τόσα χρόνια κι άλλοι… Γιατί κι ο Κορκολής δεν θα σε πήδαγε εσένα… ούτε εμένα…
Άσε μας λοιπόν στην ησυχία μας και στη δική μας κρίση…
Υ.Γ. 200ο post. Yeah!!
1)Yea!
2)Αισθάνεται κανείς ανώτερος καταδεικνύοντας κάποιον σαν την “κατάρα της μπλογκοχριστιανοσύνης”…
Προσποιείται πως μας προστατεύει από παγίδες (στις οποίες μπορεί και να θέλαμε να πέσουμε), ενώ στην πραγματικότητα επιθυμεί να εκδικηθεί και κυρίως, να
διαχωρίσει εαυτόν.
Και ποτέ δεν του -της- περνάει από το μυαλό πως μπορεί και να έκανε λάθος στην κρίση του.
Oh, no. Ορισμένοι άνθρωποι έχουνε πάντα δίκιο…
Έχεις δίκιο…κι εμένα δεν παύει να με ξαφνιάζει η επιθετικότητα των ανθρώπων, ανεξαρτήτως αιτίας…
PUBLISH AND BE DAMNED ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ….
ΤΟ BLOGG ΕΙΝΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗ,ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ.
ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΛΕΓΕ Ο Μ.ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ….”ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΩ ΠΟΛΥ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!”
ΕΤΣΙ,ΑΠΛΑ….
παντού τα πάντα,
υπάρχουν χειρότερες συμπεριφορές, αισχίστου είδους χτυπήματα κάτω από τη μέση όταν κακολογείς και συκοφαντείς bloggers με αποστολή mails…
τον ίδιο blogger στο post του να τον γλείφεις…
παντού τα πάντα,
κι ο καθείς κοιτά ξένες καμπούρες και ξεχνά τη δική του,
αν είσαι δε και κουασιμώδος εκεί πέρνεις και χάπια για επιλεκτική μνήμη…
καταλήγεις με επιλεκτική αντίληψη…
αυτά,
ότι δε μας ζορίζει το κρατάμε!
φιλί!
Δεν ξέρω τι έγινε αλλά είναι λυπηρό να κατηγορείς κάποιον πίσω απο την πλάτη του.Νομίζω οτι είμαστε πρωταθλητές σε αυτη τη χώρα…
Mόνο ένα πατσατζίδικο σώζει την
κατάσταση
🙂
Ηave a nice night…
Εγώ πάλι στο δικό μου ποστ δεν τα βάζω με κανέναν.
Συνομιλώ μόνο μ’ έναν αγαπημένο ποιητή…
Καλώς σε ξαναβρίσκω synas!!!
(Χαμόγελο…)
Αχ φίλη μου…
Και μη χειρότερα να λέμε.
(την παρασκευή έχει μπλογκομασκέ, πάμε?)
αργυρένια
Επειδή στο προφίλ σου δε βλέπω mail, μπορείς να μου στείλεις εσύ ένα που κάτι θέλω να σε ρωτήξω? μερσί 🙂
Oi kakoi tropoi εκδικούνται ανελέητα αυτόν … που φθονεί πολύ περισσότερο απο αυτόν που φθονείται και τους μάρτυρες που γευόμαστε τη πικρή μυρωδιά του.
“Πάντων των κακών κάκιστος ο φθόνος, άματι και δίκαιος”, άρα δε θέλει τη τιμωρία μιας δίκαιης κρίσης, αλλά τον γιατρό και τό φάρμακο του, τη φροντίδα και όχι τη λύπηση.
Να τά πεντακο..κουρσέψεις! synas, αλήθεια είσαι ανεξάντλητη; ή σ αρέσει να διαβάζεις;
3 pad, έχουν πάντα δίκιο κι άλλοι εκτός από εμάς τις δύο;;
an-lu, καλό είναι να ξαφνιάζεσαι… πάει να πει, πως δεν έχεις πωρωθεί…
akis, καλώς όρισες! Εγώ θέλω να γνωρίζω πολύ τους ανθρώπους… σαν τρελλή!
ντέφι, καλά ναι… έχω ακούσει κι εγώ κάτι ιστορίες… να ξερνάς επί τόπου.
pixie, δεν είναι πίσω απ’ την πλάτη, είναι κάτω απ’ τη ζώνη… ακόμα χειρότερα…
ergotelina, ναι, πιάσε ένα πατσαδάκι να πάνε τα φαρμάκια κάτω!
kyriaz, καλώς σε βρίσκω, χαμένο γερασμένο παιδάκι!!
Αργυρένια, πάμε, πάμε!
ladybug, κοίτα στο κιβωτιάκι σου…
gb, είμαι ανεξάντλητη, μπουρδολογία γεμάτη!