Επιλογή Σελίδας

Νομίζω πως θέλω πια να μεγαλώσω…

από | Ιαν 10, 2008 | Χωρίς κατηγορία

Ζούμε στον κόσμο τον παιδιών.
Κανείς δεν τολμά -μα ούτε και επιθυμεί-
να μεγαλώσει.
Είναι σχεδόν κουσούρι.

Υπάρχει μεγαλύτερη ευχή από εκείνην που λέει
«Είθε ποτέ να μην πεθάνει το παιδί μέσα μας»;

Είναι ωραία τα παιδιά…
τρυφερά, αγαπησιάρικα και όμορφα.
Έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους.
Είναι η Ελπίδα.

Είναι όμως και άμαθα,
ανικανοποίητα και μες στη γκρίνια,
εκδικητικά,
ανταγωνιστικά και βάναυσα,
απαιτητικά, εγωκεντρικά και άκρως κτητικά·
αδύναμα κι εξαρτημένα.

Είναι ωραία τα παιδιά…
μπορούν να σε σκάσουν με την αγάπη τους
και να σε σκοτώσουν με την άγνοιά τους.

Το ονειροπόλο παιδί μέσα μας
είναι που κρατά τα όνειρά μας
όνειρα…

23 Σχόλια

  1. kyriaz

    Παιδί….πότε θα σταματήσω να ‘μαι παιδί;….
    (κλέβοτας κάτι από synas….)

    Απάντηση
  2. ΩΣΗΕ

    Απαντώ μ’ ένα σχετικό ποίημά μου

    Ο ΦΟΝΟΣ

    Κάποια νυχτιά τον εγύρεψα
    σε μέρη ανύπαρκτα εταξίδεψα
    στο μεταίχμιo κόλασης και παραδείσου
    εστάθμευσα τη συνείδησή μου
    ελησμόνησα τι έπρεπε να θυμηθώ
    ανακάλεσα τι έπρεπε να λησμονήσω
    αρμένισα παρέα με μια ανάμνηση φευγάτη
    εσκότωσα ένα παιδί·

    τα μωρουδίστηκα παπουτσάκια του
    τά’ χω ακόμη στο ερμάρι

    18 ΑΠΡ 07

    Απάντηση
  3. Sigmataf

    κι εγώ!

    Απάντηση
  4. τo τέρας της «αμάθειας»

    Όσο κι αν μεγαλώσεις, κράτησε πάντα, κρυμένο, μες την καρδιά σου, “το παιδί”…
    Γιατί όπως πολύ σωστά έγραψες: “Είναι ωραία τα παιδιά…
    ……………………………..
    Είναι η Ελπίδα.”
    🙂

    Απάντηση
  5. Flying Libido With A Ukulele

    Σου αφιερώνω (πριν μεγαλώσεις…) το ΕΚΜΑΓΕΙΟ ΕΝΟΧΗΣ (από την τελευταία συλλογή της Κικής Δημουλά: ΜΕΤΑΦΕΡΦΗΚΑΜΕ ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΩΣ):
    Γιατί άραγε να με αγαπούσε απόψε
    τόσο πραγματικά εκείνο το όνειρο;
    Γιατί μου έλεγε κράτα με
    μη μ’ αφήνεις να ξυπνήσω;

    Ανησυχώ. Συνήθως
    έτσι αγαπάμε την απώλεια.

    Λες να μη με ξαναονειρευτεί
    αυτή η πολύ συνηθισμένη απώλεια;

    Απάντηση
  6. fish eye

    εγω παντως κρυβω πολλααα παιδια μεσα μου..ετσι για σπασιμο!!και δε θελω να αλλαξω λεμε..

    Απάντηση
  7. Ανώνυμος

    Στο άμαθα, διεκδικιτικά, ανικανοποίητα, εκδικητικά, ανταγωνιστικά, βάναυσα, απαιτητικά,εγωκεντρικά, κτητικά, αδύναμα, εξαρτημένα

    ναι να μεγαλώσεις αν αισθάνεσαι ότι είσαι κάτι από αυτά (πράγμα που δε το πολυνομίζω). Σ’όλα τ’άλλα κράτα και την παιδική πλευρά γιατί αλλιώς χαθήκαμε…

    (Καλά τόσα επίθετα, μπράβο εντυπωσιάστηκα)

    Απάντηση
  8. ολα θα πανε καλα...

    Πόσο όμορφη και ειρηνοποιός, η φωτογραφία που επέλεξες!
    Μπορείς να μεγαλώσεις λοιπόν,εφόσον το επιθυμείς.

    Απάντηση
  9. 3 parties a day

    Καλή επιτυχία…

    Απάντηση
  10. zero

    Τα παιδια ειναι η ελπιδα αυτου του κοσμου.
    Τουτεστιν…
    synas εισαι η ελπιδα αυτου του κοσμου.

    Απάντηση
  11. zero

    Κι’εγω παιδι ειμαι ακομα, μην νομιζεις.

    Απάντηση
  12. Vromios

    Άλλη μια υπερτιμημένη ψευδαίσθηση είναι αυτή.

    Εγώ πάντως ποτέ δεν κατάλαβα γιατί να επιθυμεί κάποιος να είναι παιδι.

    Απάντηση
  13. Αλεξία Ηλιάδου (synas)

    Λοιπόν, η αλήθεια είναι, πως περίμενα καταιγισμό αρνητικών σχολίων. Να βγαίνει κάποιος και να βρίζει τα παιδιά, ακούγεται… κάπως. Δεν βρίζω φυσικά τα παιδιά· τα λατρεύω τα παιδιά. Για τους μεγάλους μιλάω. Και κυρίως για τον εαυτό μου…

    kyriaz, πότε;

    ωσηε, ωραίο… εγώ έχω όλη του την γκαρνταρόμπα.

    sigmataf , άντε να δούμε…

    τέρας της Αμάθειας, ναι μωρέ… όσα δεν μας αρμόζουν μεγαλώνοντας ας διώχναμε…

    Flying Libido With A Ukulele, κυριολεκτικά ανατρίχιασα… Κάτι μου κάνει αυτή η Δημουλά…

    φεγγαραγκαλιες, σχεδόν κανείς μας δεν θέλει. Γουστάρουμε. Έχει και την καλή του πλευρά το πράγμα. Αν σιχαίνομαι κάτι σ’ αυτόν τον κόσμο είναι οι «βαρείς» άνθρωποι. Οι οποίοι όμως για μένα είναι οι άνευ χιούμορ και ουχί οι χαζοχαρούμενοι. (Τα παιδιά παρεμπιπτόντως δεν έχουν ποτέ χιούμορ. Μπερδεύουμε το αυθόρμητο και συχνά άστοχο γέλιο με το χιούμορ).

    Το θέμα είναι, γιατί εστιάζουμε μόνο στις θετικές ιδιότητες των παιδιών; Εκεί είναι η παγίδα και φοβάμαι, πως μας την έχουν στήσει από παλιά και πέφτουμε όλοι μέσα. Είναι τόσο εύκολο να εξουσιάζεις ανθρώπους-παιδιά…

    pussy, δυστυχώς έχω πολλά απ’ αυτά. Όχι συνέχεια, όχι με όλους, αλλά κάπου μέσα μου τα έχω… και μου βγαίνουν κατά περίστασιν 🙂

    όλα θα πάνε καλά…, μπορώ; Είναι σίγουρο αυτό;

    3 pad, θενκς.

    zero, μα είπαμε… οι περισσότεροι είμαστε. Μες στην ελπίδα ζούμε! Κολυμπάμε στην ελπίδα! Γι’ αυτό δεν κάνουμε ποτέ τίποτα για τα κακώς κείμενα!

    vromios, για να έχει τη “χαρά της ζωής”…

    Απάντηση
  14. gerasimos

    Ωραία και πρωτότυπη η σκέψη σου… με μια λεπτή κριτική απόχρωση που χρειάζεται νομίζω ευαίσθητες κεραίες για να την ‘πιάσει’ κανείς.

    Απάντηση
  15. Vromios

    εχεις αναρωτηθει γιατι τα παιδια βιαζονται να μεγαλωσουν? ειναι τοσο πολυ η “χαρα της ζωης” που δεν την αντεχουν? 😛

    Απάντηση
  16. Αλεξία Ηλιάδου (synas)

    gerasimos, σ’ ευχαριστώ πολύ. Ωραία είναι ν’ ακούς πότε-πότε και καμιά καλή κουβέντα… Όλο στην κριτική είμαστε!

    vromios, έχω αναρωτηθεί, γιατί βιαζόμουν κι εγώ τόσο πολύ, που σχεδόν δεν υπήρξα παιδί-παιδί. Κυρίως λοιπόν για να μπορούν να κάνουν ό,τι γουστάρουν.

    Απάντηση
  17. gerasimos

    Aπό μένα μόνο καλές κουβέντες ακούς… είναι το μόνο πράγμα στο οποίο δεν είμαι τσιγκούνης (και τα ταξίδια ίσως), τουλάχιστο όταν είμαι στις… καλές μου. 😉

    Bρήκα εξαιρετική και τη φωτογραφία… απεικονίζει νομίζω την αμφιθυμία του ποστ.

    Απάντηση
  18. ΩΣΗΕ

    ωραίο το αντισχόλιο!!!

    Και αποκλείει κάθε πιθανότητα να είσαι ξανθιά, έστω και βαμμένη!!!

    Αγκαλιά φτερουγένια

    Απάντηση
  19. bbchris

    Η ζωή φταίει που είναι μικρή.
    Εμείς απλά προσπαθούμαι να την μεγαλώσουμε παραμένοντας παιδιά.

    Απάντηση
  20. zero

    Εγω δεν ελπιζω πια.

    Απάντηση
  21. Αλεξία Ηλιάδου (synas)

    Γεράσιμε, ευτυχής η σύντροφός σου… αλλά το αξίζει!

    ωσηε, ανοιχτόχρωμη είμαι…

    chris, ναι… Κάποιος ήθελε να πάει στο γιατρό και του λέει ο γιατρός “Δεν έχω χρόνο σήμερα” κι αυτός απαντά “Έλα γιατρέ μου, δίπλα μένω. Σε ένα λεπτό πετάγομαι”! Λες κι αυτό θα πρεσέθετε κάτι στο χρόνο του γιατρού… Η μαλακία μας χτυπάει κόκκινα.

    zero, δεν σε πιστεύω… Μια γυναίκα σε παιδεύει, αλλά ακόμα ελπίζεις…

    Απάντηση
  22. zero

    Μπα, εχω παραδωσει το πνευμα μου.
    Δεν ελπιζω σε τιποτα.
    Η γυναικα ουτε το ονομα μου δεν θυμαται σημερα.
    Απλα εγω μιλαω μονος μου στο ιντερνετ.
    Ετσι για πλακα.
    Για να ξεχνιεμαι.

    Απάντηση
  23. ολα θα πανε καλα...

    @synas:

    Δε διαφωνώ ότι θα είναι δύσκολο.

    Απάντηση

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Ο θυμός μπορεί να ελεγχθεί

Ο θυμός μπορεί να ελεγχθεί

Ο κατευνασμός της εσωτερικής σου πάλης, όταν θυμώνεις, η θυσία της παρορμητικότητάς σου, να μην εκφράσεις την οργή, την αρνητικότητά σου, ούτε με χαστούκι, ούτε με βλέμμα, ούτε με λόγια υποτιμητικά, να μην δεις τον άλλο ως εχθρό, αλλά πιθανώς κάποιες φορές και με...

Μια παράξενη πλάνη

Μια παράξενη πλάνη

Η ομορφιά περνά μέσα απ’ το χρόνο αγνοώντας τις παρεμβάσεις του. Η ομορφιά δεν φέρει καρπούς, ούτε αναπαράγει τον εαυτό της. Είναι αιώνια.

Αυτό που μετράει είναι η οπτική σου

Αυτό που μετράει είναι η οπτική σου

Όλοι επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια στους αιώνες των αιώνων. Αυτό που μετράει είναι η οπτική σου και ο τρόπος που τα παρουσιάζεις.

Subscribe to Our Newsletter

Daily Inspirational Thoughts in your Inbox!

Pin It on Pinterest