Κοντά-κοντά με το προηγούμενο όνειρο, πέρυσι, είχα δει και αυτό:
Η μητέρα μου ζούσε λέει με τον πατέρα μου (που έχει πεθάνει 10 χρόνια τώρα) στο μέρος που είναι το εξοχικό μας. Αλλά όχι στο δικό μας σπίτι, σε ένα άλλο, που ήταν λέει στο δρόμο του Πόθου.
Ο πατέρας μου πουλούσε βερίκοκα κι η μητέρα μου ντυνόταν σαν τσιγγάνα και ζούσαν μια ζωή αλλόκοτη.
Τους έλεγα «Γιατί το κάνετε αυτό; Αφού έχουμε λεφτά».
Και η μητέρα μου μού έλεγε: «Δεν έχω νοιώσει ποτέ στη ζωή μου ξανά τόσο ελεύθερη, όσο τώρα».
Ήταν σαν… ευτυχισμένοι! Και απορούσα…
Ξύπνησα με μια όμορφη αίσθηση, αλλά με τη βεβαιότητα πως η μητέρα μου θα έφευγε.
Το παράξενο σ’ όλα αυτά είναι, πως η μητέρα μου εκείνον τον καιρό δεν είχε κανέναν λόγο να πεθάνει.
Υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν ξέρουμε, δεν αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας
-και ούτε βέβαια με τη λογική μας-, αλλά τα νοιώθουμε με κάποιον άλλον, μυστήριο τρόπο.
Τα όνειρα είναι σημείο συνάντησης πολλών κόσμων… παράλληλων, διασταυρούμενων… δεν ξέρω… Αλλά, νομίζω, υπαρκτών…
Υ.Γ. Αυτό το τραγουδάκι μου το τραγουδούσε η γλυκιά μου μαμά, όταν ήμουν μικρή:
Whatever will be, will be
The future’s not ours, to see
Que Sera, Sera
What will be, will be…
ο χρόνος δεν είναι γραμμικός. κάποια στιγμή ίσως εξηγηθούν τα ανεξήγητα. μπορεί στα όνειρα να αναδιπλώνεται ο χωροχρόνος…
Το ίδιο τραγούδι μου τραγουδούσε. Ντόρις Ντέη, και μάλιστα από τις πιο γλυκειές παιδικές μου αναμνήσεις, αρκετή να με “κρατάει” σε πολύ κακές καταστάσεις.
Οσο για τον χρόνο – ναι, φυσικά και δεν είναι γραμμικός. Ούτε καν κυκλικός. Μάλλον είναι όλα ένα στιγμιαίο πολύχρωμο παρόν, απλώς με έναν τρόπο να επιβιώσουμε, να τον σπάμε δλδ σε τμήματα που να μπορούν να μασήσουν τα δόντια μας.
Ονειρα? Και προφητικά και διαίσθηση και ξεφόρτωμα κι απ’όλα…
Πάντως έχω δει ότι όταν κάποιος παρ’όλο που σωματικά μπορεί να είναι οκ, όταν για κάποιον λόγο πλησιάζει σε μια “λήξη συμβολαίου”, λες κι έχει κλείσει κάποιον κύκλο μέσα του, δικοί του άνθρωποι (όχι απαραίτητα οικογένεια), βλέπουν στον ύπνο τους κάτι που τους προϊδεάζει για το ενδεχόμενο. Κάτι που στον ξύπνιο ακούγεται κουφό και δεν το συζητάει κανείς φυσικά.
Το άλλο που επίσης έχω δει είναι ότι αφού φύγει ο αγαπημένος σου άνθρωπος, έρχεται μετά στα όνειρά σου – 9 φορές στις 10, με καλό μήνυμα. Κάτι σα να λέει “ει, είμαι εδώ κι όλα καλά, μην ανησυχείς”…
Αυτό κι αν δεν το λένε γιατί ακούγεται έως παρανοϊκό!
Οπότε αφού έχεις καλή σχέση με τα όνειρά σου και τα θυμάσαι, αναμένεις… στο ακουστικό σου και κάποια στιγμή θα ξέρεις περισσότερα απ’ό,τι τώρα. Αυτό δεν γράφεται καν, αλλά το έγραψα έστω και γενικά, γιατί το έζησα και το ζω ακόμα.
ΧΧΧΧΧΧ
όλα μπορούν να εξηγηθούν.Ωραίο όνειρο.
Αρκεί η δύναμη του μυαλού για να είναι υπαρκτοί…όσο και όλα τα άλλα…
μηπως απλα,φοβασαι μη χασεις και την μητερα σου;
δεν ξερω..εγω παλι εχω μια αλλη σχεση με τα ονειρα μου..βγαζουν ξεκαθαρα τις πιεσεις,τα αγχη μου,την απαισιοδοξια ή την ευτυχια μου..
τσεκαρισμενο..
dawk, ναι, μπορεί…
aphro, μακάρι…
όλα θα πάνε καλά, όμορφος ο κόσμος των ονείρων…
nav, ναι… υπαρκτοί… όχι υλικοί, όχι πραγματικοί, αλλά υπαρκτοί.
φεγγαραγκαλιές, δεν ήμουν τότε βέβαια σίγουρη… αλλά έτσι είχα σκεφτεί, έτσι είχα νοιώσει και να που…