Οι σκέψεις μας,
εικόνες σε παραμορφωτικό καθρέφτη.
Gros plan η μούρη μας.
Φόντο όλα τα υπόλοιπα…
Όσο πιο κοντά,
τόσο μεγαλύτερη η παραμόρφωση…

Το δεν ξέρω είναι ένα, το ξέρω είναι πολλά
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία από το να μην πραγματώνεις τις δυνατότητές σου –αυτό αποτελεί προδοσία του ίδιου σου του εαυτού.
“Όσο πιο κοντά,
τόσο μεγαλύτερη η παραμόρφωση…”
Για ψυχολογική πρεσβυωπία μου μοιάζει…..
Μου αρέσουν οι μινιατούρες…
..άραγε είναι καλύτερα να βλέπουμε από μέσα προς τα έξω παρά το αντίθετο;
Συμφωνώ κι επαυξάνω…
Γι’ αυτό κανείς δεν καταλαβαίνει ό,τι του λέω:
τα φωνάζω δυνατά μες στο αφτί του..
E, ας απομακρυνθούμε λίγο, μπας και διακρίνουμε και το φόντο….
an-lu, και πνευματική…
3 parties a day, thanks!
mary, δεν τό ‘πιασα…
teiresias, τι λέτε, μωρέ, σήμερα όλοι;;
mariosp, ας απομακρυνθούμε…
αυτό που έχω ρίξει στο τραπέζι synas είναι πως οι σκέψεις τείνουν να αναλύουν από έξω προς τα μέσα.. δηλαδή νοητικά.. και προτείνω την ανάλυση από μέσα προς τα έξω.. δηλαδή ψυχικά.. έτσι για προβληματισμό το ρίχνω.. εμπνευσμένο από την παραμόρφωση του κοντά.. ..το αληθινό δεν παραμορφώνει 🙂 ..αν μας κάνει σαν θεωρία το κρατάμε 🙂 ..κι αυτό 🙂 ..αν όχι, το πέταμε 🙂 ..κι αυτό :))) ..τέτοια ώρα τέτοια λόγια 🙂
πάω να δω τον εαυτό μου στον καθρέφτη..
καλό βράδυ :)))
ναι, τις περισσότερες φορές είναι τεράστιες, επώδυνες και μανιασμένες… λίγες φορές απλά υπάρχουν χωρίς να μας πονάνε.
Βλέπουμε αυτό που θέλουμε να δούμε…
mary, και ψυχικά το ίδιο είναι, νομίζω… πρέπει ν’ απομακρυνθείς απ’ τα πράγματα, για να τα δεις κάπως πιο καθαρά…
alexandra, ο πόνος… άλλο μεγάλο κεφάλαιο…
g help me, κι αυτό, που μπορούμε όμως… δεν είναι μόνο θέμα θέλησης…
Όσο πιο μακριά, τόσο το καλύτερο!
Η απόσταση μας κάνει πιο αντικειμενικούς.Ειναι αλήθεια αυτο syna
“Όσο πιο κοντά,
τόσο μεγαλύτερη η παραμόρφωση”.
Σωστό είναι αυτό, αλλά δεν είναι πάντοτε εύκολο να κρατήσεις την απόσταση ασφαλείας…
mary, τώρα που το καλοσκέπτομαι, νομίζω, πως έχεις δίκιο: να σταματούσαμε με κάποιον τρόπο να κοιτάμε στον καθρέφτη, να σκεπτόμαστε μέσω αντανακλάσεων… Ψυχικά το λες, ίσως ενορατικά… Χλωμό, αλλά σωστό…
nikh, pixie, dodos, ε, ας κρατάμε μια μέση απόσταση… ας πούμε και σε κανέναν άλλον να κάτσει δίπλα μας, να συνειδητοποιήσουμε την παραμόρφωση…
το’πιάσες! 🙂
mary, αργώ, αλλά τα καταφέρνω!