Πόσο γνωρίζουμε άραγε τον εαυτό μας;
Και ποιος είναι ο εαυτός μας;
Αυτός, που νομίζουμε εμείς ή αυτός, που νομίζουν οι άλλοι;
Μία φίλη μου κάποτε για πλάκα, όποιον γνώριζε του έβγαζε κι έναν άλλον εαυτό.
Αν όλοι αυτοί συναντιόνταν ποτέ και μιλούσαν για τη φίλη μου,
θα πίστευαν, πως σχολιάζουν 6 διαφορετικά πρόσωπα.
Αυτό βέβαια ήταν ένα παιχνίδι.
Αλλά και στην πραγματικότητα ποιοι είμαστε;
Έτσι κι αλλιώς -χωρίς να προσπαθείς διόλου να δώσεις λανθασμένες εντυπώσεις-
ο κάθε ένας εκλαμβάνει διαφορετικά τα λόγια και τις πράξεις σου.
Κι επίσης δεν είμαστε πάντα ίδιοι.
Αντιδρούμε ανάλογα με τους ανθρώπους, τις συνθήκες και τις καταστάσεις.
Ο εαυτός μας λοιπόν δεν μπορεί να καθρεφτιστεί στα μάτια των άλλων,
πάρα μόνο κατακερματισμένος.
Κι ο καθρέφτης μας δεν αντανακλά
παρά μόνο τις δικές μας κατακαημένες εντυπώσεις.
Πώς μπορείς λοιπόν να γνωρίσεις τον εαυτό σου;
Ποια μάτια να κοιτάξεις και ποια να εμπιστευτείς;
Ποιος είναι αντικειμενικός και ανυστερόβουλος;
Φοβάμαι, πως είμαστε καταδικασμένοι στην άγνοια του εαυτού.
Μόνο μια αμυδρή ιδέα, που την πιάνεις στον αέρα περισσότερο, παρά στη λένε.
Ένα «κάτι», που πλανάται στον αέρα και στο κεφάλι του απέναντι.
Ενίοτε και στην καρδιά του… αυτό μπορεί να είναι το πιο αληθινό απ’ όλα τελικά…
Στην καρδιά του απέναντι: ναι, αυτό είμαστε τελικά. Ακόμα καλύτερα: αυτό που μένει από το ψαλίδι του απέναντι – η αλήθεια μας που επιβιώνει…
Σωστά· για άλλους είμαστε ευαίσθητοι, για άλλους αναίσθητοι. Για άλλους ψυχροί, για άλλους ηφαίστειο στο κρεβάτι… Άλλοτε είμαστε γοητευτικοί, άλλοτε ανούσιοι.Ανεπιτήδευτοι ή εξεζητημένοι. Ανατρεπτικοί ή συντηρίκλες.
Είναι φυσικό -και σοφό- η συμπεριφορά μας ν’ αλλάζει ανάλογα με την κατάσταση.
Φοβάμαι όμως, πως παρ΄όλ΄αυτά, εμείς ξέρουμε καλά ποιοι είμαστε.
Νομίζω πως ξέρουμε σε πολύ γενικές γραμμές. Όπως επίσης νομίζω ότι δυνητικά είμαστε “τα πάντα”.
Ωραία είναι να μην ξέρεις και κάθε φορά να εκπλήσσεσαι με το πόσο διαφορετικός μπορείς να “γίνεις” όταν το φέρουν οι συνθήκες.
Ο έρωτας είναι η πλέον αυτογνωσιακή διαδικασία
Όλοι γνωρίζουμε στο βάθος τι είμαστε,άλλο τι παρουσιάζουμε στον κάθε ένα,εκεί πέζει ρόλο το πόσο υποκριτές είμαστε,συμφωνώ με την 3parties a day!!!!!!!!!καλό φθινόπωρο!!!!
mariosp, το άρωμα της ψυχής μας…
3 parties a day, φοβάμαι, πως νομίζουμε, πως ξέρουμε καλά ποιοι είμαστε…
ladybug, εμένα πάλι δεν μου πολυαρέσουν οι εκπλήξεις, όσον αφορά τις αντιδράσεις μου…
kerasia, καλώς ήλθες! Ο έρωτας, ναι…
kolassas, καλό φθινόπωρο! Δηλ. η αυτογνωσία είναι κάτι το συνηθισμένο;…
θα συμφωνήσω με την κερασιά …Ο έρωτας είναι η πλέον αυτογνωσιακή διαδικασία… γιατί μέσω αυτού βγαίνουν όλα τα αρνητικά μας συνήθως στην φόρα και μας δίδεται η ευκαιρία να τα λειάνουμε και να τα μεταμορφώσουμε…
όσο για το γνώθι σαυτόν.. θαρρώ πως ακριβώς αυτή η άγνοια μας είναι τελικά η μοναδική γνώση και δύναμή μας.
Εχουμε διαφορετικούσ ρόλουσ ανάλογα με ποιον μιλάμε και σε ποια κατάσταση είμαστε αλλά αυτο δεν σημαίνει οτι είμαστε υποκριτές.Η ανθρώπινη προσωπικότητα ειναι πολύπλευρη.