Βλέπω όνειρα. Πολλά όνειρα.
Και τα περισσότερα τα θυμάμαι,
γιατί έχω αναπτύξει από μικρή μία τεχνική:
μόλις τα βλέπω, ξυπνάω, κάνω μία επανάληψη
στο συνειδητό και ξανακοιμάμαι.
Γνωστό κόλπο και δοκιμασμένο.
Κάθε πρωί έχω έτσι στα χέρια μου
μια χούφτα όνειρα.
Τα όνειρα αποτελούν θαυμάσιο υλικό για ψυχανάλυση, προσωπικό «ψάξιμο», αλλά και αναπόληση στιγμών. Για μένα είναι σαν αληθινές αναμνήσεις. Μία δεύτερη ζωή.
Πολλές φορές μέσα στο όνειρο μού είναι κάτι ήδη γνωστό, το έχω ξαναδεί σε άλλο όνειρο, το αναγνωρίζω και επεκτείνω τη δράση. «Ζω» τη συνέχεια…
Υπάρχει βέβαια και το άλλο, το δυσάρεστο: το όνειρο μέσα στο όνειρο. Που νομίζεις, πως έχεις ξυπνήσει, αλλά εξακολουθείς να ονειρεύεσαι. Αυτό μπορεί να είναι πολύ τρομακτικό! Μία φορά είχα 7 τέτοια «ψεύτικα» ξυπνήματα στη σειρά… Όταν ξύπνησα τελικά πραγματικά, αμφέβαλα για ώρα ακόμη και για το όνομά μου…
Στα όνειρά μου βλέπω μελλοντικά σενάρια, βρίσκω το κλειδί σε προβλήματα, κάνω όσα δεν μπορώ στην πραγματικότητα. Είναι συνήθως έγχρωμα (τα μαυρόασπρα μου όνειρα είναι γεμάτα θλίψη και πνευματική σύγχυση) και περιλαμβάνουν όλες τις αισθήσεις: ήχους, μυρωδιές, γεύσεις κι αγγίγματα…
Άλλες φορές πάλι βλέπω κανονικές «ταινίες»: περιπέτειες, θρίλερ, συχνότατα επιστημονικής φαντασίας… Και κωμωδίες. Πόσες φορές δεν έχω ξυπνήσει, γελώντας σαν τρελή. Είναι κι έξυπνες κωμωδίες, όχι μπούρδες αμερικάνικες…
Υπάρχουν βέβαια και τα επαναλαμβανόμενα όνειρα. Το πιο συχνό μου είναι, ότι πετάω. Πετάω τόσο συχνά στα όνειρά μου, που οι πτήσεις μέσα σ’ αυτά είναι σχεδόν κάτι το δεδομένο. Όποτε γουστάρω, ρίχνω και μια βόλτα στον αέρα, περνάω εμπόδια και τοίχους -εκεί δεν χρειάζεται παρά ελάχιστη ανύψωση, ίσα-ίσα- και ξεφεύγω απ’ όποιον τυχόν με κυνηγάει. Και δεν με κυνηγάνε πια και πολλοί, γιατί ξέρουν: θα τους την κάνω πετώντας!
Επίσης, απ’ τα όνειρά μου παίρνω συχνά πολύτιμες πληροφορίες για το σώμα και την υγεία μου. Βλέπω, πότε θα μου έρθει περίοδος, πότε είμαι έγκυος, τι φαγητά μ’ ενοχλούν, πού υπάρχει κάποια δυσλειτουργία σε πρώιμο στάδιο.
Η πιο σημαντική λειτουργία πάντως των ονείρων για μένα είναι τα πιθανά σενάρια. Βρίσκομαι ας πούμε σε κάποιο δίλημμα και δεν ξέρω, τι απόφαση να πάρω. “Παίζω” λοιπόν το σενάριο α’, το ζω και βλέπω, πώς θα νοιώσω, αν τραβήξω το α’ μονοπάτι.
Ουσιαστικά η ψυχή μου ταξιδεύει λίγο στο χρόνο και ρίχνει μια κλεφτή ματιά στον καθρέφτη του μέλλοντος.
Υπάρχουν αρκετές περίοδοι στη ζωή μου, που η πραγματικότητα μού φαίνεται άκρως ανιαρή. Σ’ αυτές τις περιόδους κοιμάμαι πολύ. Κι η δεύτερη ζωή μου, αυτή των ονείρων, πάντα με αποζημιώνει. Με μαγικές εικόνες και πολύτιμη ενόραση.
Νομίζω, πως αν μου στερούσαν τον ύπνο και τα όνειρα, μπορεί και να πέθαινα…
Καλημέρα Synas,απλά για τον κεφτέ,θα επανέλθω….εδώ και 3-4 μέρες προσπαθώ να συνεχίσω το profil μου και παρά τις οδηγίες από εσάς δεν έχω κάνει τίποτα δεν ξέρω τι παει στραβά.
Μάλλον θα πρέπει να μου στείελις το εισιτήριο με το ονειροδρομείο! Έχω χρόνια να πετάξω στα όνειρά μου!
Υπάρχουν ψυχίατροι που υποστηρίζουν πως τα όνειρα είναι ο τρόπος για να λέμε στον εαυτό μας την αλήθεια. Μπερδεμένος μεν, αλλά είναι ο τρόπος.
Κατ’αρχας διευκρινίζω ότι δεν πιστεύω ότι τα όνειρα είναι προφητικά, τα όνειρα είναι χρήσιμα για τους ψυχιάτρους διότι σε αυτά βλέπουν αυτά που υπάρχουν στο σκοτεινό μέρος του μυαλού μας .
Βλέπω πολλά όνειρα και όμορφα και άσκημα, πολλές φορές είναι τόσο ζωντανά που όταν ξυπνάω δεν ξέρω εάν ήταν όνειρο ή πραγματικότητα!
Μια φορά σε ένα όνειρο είχα βγει από τον εαυτό μου και ήμουν κολλημένος με την πλάτη στο ταβάνι και έβλεπα το σώμα μου στο κρεβάτι, ήμαστε δε ενωμένοι με έναν ομφάλιο λώρο, ένας φίλος που ασχολείται με αυτά μου είπε ότι εάν κοβόταν ό ομφάλιος λώρος το πρωί θα ήμουν τέζα ,μου έδωσε δε και ένα βιβλίο όπου διάβασα ακριβώς το ίδιο πράγμα, είναι πολύ επικίνδυνο να βγαίνεις από το σώμα σου.
Το πέταγμα είναι στην ημερησία ή μάλλον στην νυκτερινή διάταξη, όταν με κυνηγάνε ανεβαίνω σ’ένα ψηλό κτίριο και από κει το ρίχνω στο πέταγμα και άσε τους άλλου να με κυνηγάνε, αφού λέω να δένομε από το κρεβάτι μήπως σηκωθώ κανένα βράδι και πηδήξω από την ταράτσα μου.
Στην μόνη περίπτωση που έχω προβληματισθεί σοβαρά είναι με τρεις – τέσσερεις περιπτώσεις που είδα τον θάνατο κάποιον ανθρώπων οι οποίοι πέθαναν μετά από τρεις – τέσσερεις μέρες!!! Αυτά.
Έχει σημασία αν ονειρευόμαστε μόνο όταν κοιμόμαστε;;;
Φιλιά
🙂
Kolassa, λες πως τα όνειρα δεν είναι προφητικά, κι ας πέθαναν 4 άνθρωποι μετά που ονειρεύτηκες το θάνατό τους!
Ευτυχώς που δεν με ξέρεις, γιατί αλλιώς θα φοβόμουν μην με ονειρευτείς!
Κατά τα άλλα, ναι, τα όνειρα είναι μια δεύτερη ζωή, κι ένας τόπος όπου δεν μπορούμε να κοροιδέψουμε τον εαυτό μας…
Εγώ πάντως, μεταξύ άλλων, βλέπω και πολλά splatter. Είναι κακό αυτό, γιατρέ μου;
kolassas, και αστρικά ταξίδια και μαντικές ικανότητες, ε;
an-lu, μόλις κοιμηθώ, θα ‘ρθω να σε πάρω απ’ το χέρι να πετάξουμε μαζί, εντάξει;
ladybug, ναι, κι όλα σχεδόν τα πρόσωπα είμαστε εμείς οι ίδιοι…
alkyoni, ονειρεύομαι και στο ξύπνιο μου, αλλά μην το πεις σε κανέναν…
3 parties a day, μήπως θες να περιγράψεις τα splatter όνειρά σου δημόσια, να δούμε τι θα σου απαντήσουν και οι υπόλοιποι; (αυτό με τον κουλό π.χ.;;)
Μπα, άστο καλύτερα… Θα τα στείλω στον Ντάριο Αρζέντο να γυρίσει καμιά ταινία, γιατί μου φαίνεται ότι έχει ξεμείνει από ιδέες τελευταία
Διαβάζοντας, νομίζω ότι ζήλεψα λίγο…Αυτόν τον παράλληλο κόσμο τών ονείρων.
Είμαι ιχθύς, συγνώμη ούτε στα ζώδια πιστεύω, αυτά κι’αν είναι παραμύθια, άλλα λέγεται ότι οι ιχθείς έχουν μαντικές ικανότητες !!χι!χι!χι!!χι!!
9/15/2006 12:09:56 πμ
dodos, αχ, καλέ μου φίλε, αχ!… Εγώ ζηλεύω τη ζωή…
kolassas, ωραία τα παραμύθια…
Τα όνειρα μπορεί να κρύβουν νοήματα που είναι θαμμένα επιθυμίες και φόβους κατα τους κλασσικούς ψυχαναλυτές.Μπορει να εκφράζουν και τον θόρυβο της ημέρας, τις άχρηστες εικόνες και να τις διώχνουν μέσω ονείρον για να ξεκουραστεί ο εγκέφαλος, θα έλεγε ένας νευροψυχολόγος. Πάντως σίγουρα σου δίνουν μια κατανόηση όπως και να το δείς!
pixie, είσαι ψυχολόγος;
Ναι είμαι syna!