12 Σχόλια

1. 

   Dawkinson στο 17 Ιανουαρίου, 2008 σε 12:44 μμ

   και που το βαράμε, τι καταλαβαίνουμε; κουρκουτιάζει περισσόερο και μας τη δίνει πιο πολύ.
   είναι ππυ το δουλεύουμε υπερωρίες το ρημάδι…

   Απάντηση
2. 

   3 parties a day στο 17 Ιανουαρίου, 2008 σε 1:20 μμ

   Να βαρέσουμε, να βαρέσουμε. Μπας και τον γκρεμίσουμε…

   Απάντηση
3. 

   Roadartist στο 17 Ιανουαρίου, 2008 σε 2:14 μμ

   Ελα να τον κοπανήσουμε μαζί.. και εγώ πολλάκις.. 🙁

   Απάντηση
4. 

   τo τέρας της «αμάθειας» στο 17 Ιανουαρίου, 2008 σε 2:52 μμ

   Τι φταίει ο έρμος κι αυτός;;!!

   Απάντηση
5. 

   Αλεξία Ηλιάδου (synas) στο 17 Ιανουαρίου, 2008 σε 3:09 μμ

   dawk, το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται…

   3 pad & roadartist, άμα μαζευτούμε και τον βαράμε όλες μαζί, κάτι μπορεί να γίνει…

   τέρας της αμάθειας, μασάνε μωρέ οι τοίχοι; Δε μασάνε… Την κεφαλή σου σπας.

   Απάντηση
6. 

   zero στο 17 Ιανουαρίου, 2008 σε 4:11 μμ

   Θα μπορουσαμε να τον ζωγραφισουμε τον τοιχο.
   Αλλα καταλαβαινω και την αναγκη σου για κτυπημα οποτε μπορουμε να ζωγραφισουμε τα κεφαλια μας
   …και μετα να τα βαραμε στον τοιχο.

   Απάντηση
7. 

   zero στο 17 Ιανουαρίου, 2008 σε 4:42 μμ

   Μου θυμησες, τωρα, τον Οσκαρ Ουα’ι’λντ που τα’χε βαλει με την ταπετσαρια στο δωματιο του.

   Απάντηση
8. 

   zero στο 17 Ιανουαρίου, 2008 σε 4:57 μμ

   Να σου πω synas…
   γιατι δεν ποσταρεις κι’εσυ ποιηση?
   Ξερεις… σε ενδειξη αντιστασης που μας προσκαλεσε το alef.
   Να σε προσκαλω εγω τωρα.

   Απάντηση
9. 

   tk στο 17 Ιανουαρίου, 2008 σε 4:58 μμ

   “Η μαθητεία τελείωσε. Δυστυχώς μπηκες πολύ μικρός στον κόσμο των μεγάλων”

   αυτά λέει ο κ. Καθηγητής στον ήρωα, στο “Αυτή η νύχτα μένει”.

   πότε μεγαλώνουμε, πότε χάνουμε τη μάχη, πότε ξεχνιόμαστε να βαράμε τους τοίχους που στενεύουν γύρω μας…

   όποτε σε διαβάζω μελαγχολώ…

   Απάντηση
10. 

    Αλεξία Ηλιάδου (synas) στο 17 Ιανουαρίου, 2008 σε 6:12 μμ

    zero, ας δοκιμάσουμε λοιπόν ένα virtual κουτούλημα… Αποστολή με ποίηση εξετελέσθη.

    morfeas, και ξέρεις… κάθε άλλο παρά αυτό είναι ο σκοπός μου. Δεν μ’ αρέσει να μελαγχολώ τους ανθρώπους…

    Απάντηση
11. 

    tk στο 17 Ιανουαρίου, 2008 σε 6:20 μμ

    Το ξέρω γλυκιά μου…

    Η πουτάνα η ζωή φταίει…

    Απάντηση
12. 

    zero στο 18 Ιανουαρίου, 2008 σε 10:41 πμ

    Μερικες φορες και τα virtual καλα ειναι.

    Απάντηση