Μία φιλία θέλει χρόνια
για να εξελιχθεί και να βαθύνει.
Ο έρωτας όμως
βιάζεται, λυσσάει, απαιτεί και εκβιάζει.
Είναι συναίσθημα από τη φύση του ανώριμο:
ανασφαλές, διεκδικητικό και παθιασμένο.
Cool έρωτας δεν υπάρχει…
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία από το να μην πραγματώνεις τις δυνατότητές σου –αυτό αποτελεί προδοσία του ίδιου σου του εαυτού.
Ο κατευνασμός της εσωτερικής σου πάλης, όταν θυμώνεις, η θυσία της παρορμητικότητάς σου, να μην εκφράσεις την οργή, την αρνητικότητά σου, ούτε με χαστούκι, ούτε με βλέμμα, ούτε με λόγια υποτιμητικά, να μην δεις τον άλλο ως εχθρό, αλλά πιθανώς κάποιες φορές και με...
Σκοπός κάθε δράσης και σκέψης είναι η υπέρβαση τους. Προϋπόθεση της υπέρβασης είναι όμως η απόλυτη κατανόησή τους.
Η ομορφιά περνά μέσα απ’ το χρόνο αγνοώντας τις παρεμβάσεις του. Η ομορφιά δεν φέρει καρπούς, ούτε αναπαράγει τον εαυτό της. Είναι αιώνια.
Όλοι επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια στους αιώνες των αιώνων. Αυτό που μετράει είναι η οπτική σου και ο τρόπος που τα παρουσιάζεις.
Daily Inspirational Thoughts in your Inbox!
Πως δεν υπάρχει cool έρωτας;
Δεν είχεις δει εκείνα τα ζευγάρια της σιωπής που κάθονται δίπλα ο ένας στον άλλο χωρίς ν’ αλλάζουν κουβέντα ή βλέμμα?
@ Chris, εκεί δεν είναι θέμα coolness… Είναι αυτοί που κατάντησαν αδέρφια, τα οποία δεν χωνεύονται κιόλας, απλώς αναγκάζονται να συγκατοικούν! Αλλά τι σου λέω, τώρα. Προφανώς το ξέρεις…
Ναι, Σύνας, έτσι είναι. Κι αν ο έρωτας είναι κουλ, δεν τον θέλουμε. Μέχρι μια ηλικία τουλάχιστον, όλα αυτά. Γιατί αν έχεις ξεπεράσει κάποια ηλικία και ερωτεύεσαι σφόδρα και λυσσάς και απαιτείς και εκβιάζεις, πρέπει καλύτερα να πας να κοιταχτείς.
Θυμάμαι κάτι που είχε πει -ο Ανιέλι-; Δεν είμαι και σίγουρη. Πως από μια ηλικία κι έπειτα, ένας άντρας δεν επιτρέπεται να ερωτεύεται σαν νά ναι καμια εικοσάχρονη καμαριέρα. Συμφωνώ μαζί του απολύτως. Την ηλικία αυτή την τοποθετώ πάντως γύρω στα 60. Μέχρι τότε, ας λυσσάξουμε ομαδικώς!
Ναι cool έρωτας δεν υπάρχει. Τόσο αντιφατικές λέξεις. Μου φέρνει στο νου κάτι σα ζελέ ή βιοχλαπάτσα (όσες είστε μαμάδες θα το ξέρετε το σίχαμα αυτό)
Και θα συμφωνήσω και με τη 3pad. To αν ερωτευτείς μπορεί και μετά από κάποια ηλικία μεν (σιγά κορίτσια δε μας πήραν και τα χρόνια τόσο) ο τρόπος όμως είναι εντελώς διαφορετικός και αυτά που ζητάς και αυτά που προσφέρεις.
Όντως…αν είναι cool δεν είναι έρωτας…
chris, κάτι τέτοιο είχα κι εγώ στο μυαλό μου όταν διάλεγα τη φωτογραφία… το κοριτσάκι σφυρίζει στον αέρα, το αγοράκι κοιτάζει απ’ την άλλη…
3 pad, αν σταματήσω ποτέ να ερωτεύομαι σαν 20χρονη καμαριέρα, θα ξέρω, πως πλησιάζει η ώρα μου…
pussy, για λέε, για λέε… πώς να ερωτευθείς δηλαδή; Όπως ερωτεύονται οι τρόφιμοι οίκων ευγηρίας τις νοσοκόμες;
an-lu, ναι… σχήμα οξύμωρον…
Αν ο έρωτας είναι cool δεν καταλαβαίνω γιατί να ασχολούμαστε τόσο μαζί του.Αυτή η ένταση και το πάθος που κρύβει είναι όλο του το μεγαλείο. Για αυτό τον αναζητάμε…Κάθετι άλλο μου φαίνεται σαν μια βαρετή “ήρεμη” ζωή γεμάτη με συμβιβασμούς.Έχει νόημα όμως να ζούμε έτσι;
δε θα μπορούσες να το θέσεις καλυτερα. έτσι είναι.
Απόλυτα σωστή.-
Cool δεν είναι με τίποτα!
Αλλά εξελίσεται και βαθαίνει, ακούω.
Μπορεί εμένα να μην μου έχει συμβεί (το γιατί το ψάχνω) αλλά έχει συμβεί σε φίλους μου οπότε…
cool έρωτας δεν υπάρχει άλλα μπορεί να υπάρξει cool σχέση που να βασίζεται στον έρωτα.
Μου φαίνεται πως τονίζεις την αρνητική πλευρά του. Οταν ίσως πλησιάζει το τέλος του. Ή όταν ο “ένας” βγαίνει εκτός…
Υπάρχει και η θετική πλευρά. Η απόλυτη ευτυχία, η δημιουργική περίοδός του. Κι ας χτυπάει η καρδιά μας (ενίοτε ενοχλητικά), κι ας ιδρώνουν τα χέρια μας.
Ίσως βγήκα εκτός θέματος αλλά διάβασα και κάποια στενάχωρα σχόλια και…
Εγώ τέλειωσα με έρωτες και άλλες τέτοιες παιδικές ασθένειες.Να πάνε να γαμηθούν όλοι.Ούτε για φτύσιμο δεν αξίζουν.Εγώ πάλι,ένα φτυσιματάκι,το αξίζω.
🙂
cruella, άλλο πράγμα η ήρεμη ζωή… Αν έχει νόημα; Έχει και παραέχει, αλλά τη βαριέσαι.
dawk & giasafox, ξέρετε, δεν είναι τα πράγματα ποτέ απόλυτα… Άλλοι τα βλέπουν αλλιώς…
sally, cool σχέσεις σαφώς και υπάρχουν και είναι το ιδανικό λίπασμα για να γεννηθούν non-cool σχέσεις. Και δεν τονίζω καθόλου την αρνητική πλευρά του έρωτα· την θετική τονίζω (περί γούστου κολοκυθόπιτα): την αναταραχή όλου του είναι!
όλα θα πάνε καλά…, δεν τα βλέπω να πηγαίνουν όλα καλά…
Ο Έρωτας είναι “νεοποιητικόν” στοιχείο.
Φέρνει δηλαδή κάτι νέο, “ποιείν νέο”.
Υποδηλώνει οτι αγαπάς τη ζωή, όταν έρωτεύεσαι.
Αλλωστε είναι το “άλλοθι της φύσης” για τη διαιώνιση του είδους.
Είναι απολύτως εγωιστικό συναίσθημα και κτητικό.
φτάνει δε στο έσχατο σημείο του, απρεπέστατα και αλόγιστα, στο ΠΑΘΟΣ.
Συναίσθημα πέρα απο καθε λογικη και αρχές.
Μετα…φτάνουμε στη νηνεμία, γαλήνη και στην απόλαυση της ζωής,
Απολάμβάνοντας την ηδονή (η βασική ανάγκη του ανθρ. κατα Επίκουρο), χωρίς συνέπειες.( ενοεί οτι συνήθως παίρνουμε ηδονή, κάνοντας εκπτώσεις εις βάρος μας)
Ευτυχία λοιπόν είναι η απολαυση της ηδονής, όχι ακολασίας, χωρίς ενοχές εκ των υστέρων.
Πότε θα τα μάθετε, επιτέλους, να μην κουράζετε ο ποιητής;;
…κι όσο σκέφτομαι πως λένε,έχει γραφεί πως ο έρωτας δεν είναι τίποτε άλλο παρά “παιχνίδι” της φύσης για τη διαιώνιση του είδους…α ναι του δικού μας
:**
σπίθα, έλα ντε… είμαστε εντελώς ανεπίδεκτοι!!
alkyoni, πάντως αυτό είναι σε πρώτη φάση… Όταν είσαι ερωτευμένος, δεν θες να κάνεις με τον άλλον παιδί;;;
Όχι δεν το εννοούσα ακριβώς έτσι. Τρόφιμοι οίκων ευγηρίας και νοσοκόμες – εξάλλου δεν θα έβαζα και την παρένθεση. Εννοώ ότι πλέον στα 40 που δεν ερωτεύεσαι και τόοοοοσο εύκολα πια, άλλα αποζητάς και άλλα προσφέρεις και με άλλο τρόπο απ’ ότι στα 20.
pussy,
“…άλλα αποζητάς και άλλα προσφέρεις και με άλλο τρόπο απ’ ότι στα 20.”
Σίγουρα;
Ναι σίγουρα ( για μένα τουλάχιστον ). Όπως σίγουρα αλλιώς πονάς για μια σχέση που χάνεται στα 40 κι αλλιώς στα 20.
pussy μου, τώρα κι αν μου βάζεις δύσκολα!!! Πότε πονάς περισσότερο; Στα 20 ή στα 40;;
Από την αρχή μου το έλεγε “ο προκομένος”, (τρισκατάρατο τον λένε οι φίλες μου χαριτολογώντας): Θέλω να είσαι cool.
Ε, δεν κατάφερα ποτέ να είμαι cool…μαζί του ειδικά. Ενώ αυτός; Σε πλήρη αφασία!
@synas – Στα 35! Εγώ τότε πόνεσα περισσότερο από κάθε άλλη φορά! Εξαρτάται βέβαια και από το ποιός σου προκαλεί τον πόνο…
Επίσης τα παιδάκια πέφτουν, χτυπάνε, κλαίνε έντονα αλλά σε πολύ λίγο το ξεχνάνε και γελάνε ξανά…ειδικά αν τους απασχολήσεις με κάτι νέο.
Εμείς οι μεγάλοι κολλάμε…ίσως γιατί δεν έχουμε και τι διάθεση να απασχοληθούμε με κάτι νέο…
mermaid, δεν ξέρω… Εγώ είχα πονέσει μικρή πολύ, πονάω και τώρα… Δεν βλέπω πρόοδο ούτε στο πώς ερωτεύομαι, ούτε στο τι κάνω όταν ερωτεύομαι, ούτε στο πόσο πονάω.