Μα… όταν πετάς στα σύννεφα,
όλες καλές σου φαίνονται.
Κατά την προσγείωση παίρνεις χαμπάρι…
Κατά την προσγείωση παίρνεις χαμπάρι…
Ο κατευνασμός της εσωτερικής σου πάλης, όταν θυμώνεις, η θυσία της παρορμητικότητάς σου, να μην εκφράσεις την οργή, την αρνητικότητά σου, ούτε με χαστούκι, ούτε με βλέμμα, ούτε με λόγια υποτιμητικά, να μην δεις τον άλλο ως εχθρό, αλλά πιθανώς κάποιες φορές και με...
Σκοπός κάθε δράσης και σκέψης είναι η υπέρβαση τους. Προϋπόθεση της υπέρβασης είναι όμως η απόλυτη κατανόησή τους.
Η ομορφιά περνά μέσα απ’ το χρόνο αγνοώντας τις παρεμβάσεις του. Η ομορφιά δεν φέρει καρπούς, ούτε αναπαράγει τον εαυτό της. Είναι αιώνια.
Όλοι επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια στους αιώνες των αιώνων. Αυτό που μετράει είναι η οπτική σου και ο τρόπος που τα παρουσιάζεις.
Για μένα και για πολλούς άλλους, το 2020 υπήρξε ιδιαιτέρως δημιουργικό. Όταν σου χαλάνε την καθημερινότητα, μπορείς να κάνεις πολλά άλλα.
Daily Inspirational Thoughts in your Inbox!
Εννοείς εκεί που σκας με το κεφάλι κάτω σαν καρπούζι; 🙂
Καλύτερα σαν καρπούζι παρά σαν σκουλήκι :))
3 pad, εγώ μια απλή προσγείωση είχα στο μυαλό μου, αλλά το δικό σου είναι πιο παραστατικό! Βέβαια, υπάρχει κι η ανώμαλη προσγείωση, υπάρχει και η συντριβή… Γι’ αυτό μ’ αρέσει η ζωή! Έχει πολλές εναλλακτικές!!
ladybug, άλλη από ‘κεί… Το σκουλήκι πάντως δεν πλανάται σχετικά με τον καλόν της ημέρας… ό,τι βλέπει, αυτό είναι.
Eγώ όλο με τον κώλο πέφτω γι αυτό και οι προσγειώσεις μου είναι του κώλου.
🙂
Ε, πώς, πλανάται. Βλέπει ποτέ ήλιο το σκουλήκι? :))
Και γιατί να προσγειωθείς?
Μια χαρά είναι να πετάς στα σύννεφα!
Για όσες μέρες κρατήσει μια χαρά είναι!
όλα θα πάνε καλά, ε εντάξει… το θέμα είναι να μην είναι ολόκληρο το ταξίδι του κώλου…
ladybug, γιατί καλέ; Τυφλό είναι το σκουλήκι; Μια χαρά περνάνε τα σκουλήκια… βάρδα μην τα μπανίσει κανά πουλί…
debby, μένεις από καύσιμα… Εκτός αν έχεις καμιά εγκατάσταση εναέριου ανεφοδιασμού… Πολύ προχωρημένα πράγματα!
Καλό. Δεν πιστεύω βέβαια να εννοείς προσγείωση καφέδων;;
Εγώ όταν πετάω με αεροπλάνο δύο φορές φοβάμαι: στην προσγείωση και στην απογείωση. Στα σύννεφα θα μπορούσα να μείνω για πάντα…
Πες το ψέμματα!
glenn, δεν τό ‘πιασα αυτό με τους καφέδες… Δίφραγκα, που λέει και μια ψυχή απ’ τα παλιά…
gerasimos, ειδικά στις στροφές άνω των 90 μοιρών… τρόμος!!
an-lu, δεν λέω ποτέ ψέματα, είπαμε!!!
Κι ίντα πως εξημέρωσε
κι ο ήλιος θα προβάλει,
αφού για μένα σκοτεινή
η μέρα θα ‘ναι πάλι
(η μαντινάδα ανήκει σε φίλο)
giasafox, αχ…
Αχ…τι να πω κι εγώ που σκάω με το κεφάλι πάντα! …να δείτε που γι’ αυτό δεν βάζω μυαλό!
Όμως τώρα έμαθα…όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις τόσο πιο απότομα προσγειώνεσαι…
Ηθικόν δίδαγμα: Πτήσεις χαμηλές!
{“Ερωτευμένος είναι σαν όνειρο!” είπε ο Θωμάς (ο μικρός)
“Πετάμε στον ουρανό!”
“Με λουλούδια…”
“Αιωρούμαστε! Βζινννννν!”
Και η Σαλώμη συμπέρανε ότι είσαι άγγελος όταν είσαι ερωτευμένος.}
@mermaid
Και όταν της εφυγε ο έρωτας, τι έκανε;
Ζήτησε να της φέρουν κομμένο το κεφάλι
του …Ιωαν.του Βαπτιστή;
ζντούπ;;;;
κι εγω για μια προσγειωση εγραψα σημερα..το εχει η μερα φαινεται!!
mermaid, άγγελος είσαι, όταν είσαι ερωτευμένος… ένας άγγελος δαιμονισμένος… Καλώς ήλθες!
σπίθα, δεν αποκλείεται… γίνεσαι σκληρός, όταν χάνεις τον έρωτά σου.
alkyoni, αυτόν το θόρυβο κάνεις εσύ πέφτοντας;
φεγγαραγκαλιες, το έχει η μέρα φαίνεται…
@synas
οχι και έτσι, εσύ το ξέρεις αυτό.
Δεν μπορώ να δεχτώ ουτε να ασκήσω τόση βία.
@σπίθα – Όταν σου φέυγει ο έρωτας, ψάχνεις να βρείς έναν άλλον έρωτα…ή αλλιώς έναν άλλον λάθος άνθρωπο για να ερωτευτείς! Τουλάχιστον εγώ πάντα έτσι την πατάω…ερωτεύομαι πάντα τον λάθος άνθρωπο! 🙂 …και ζντούπ μετά με το κεφάλι!
Καλή η ομοιοπαθητική, δεν λέω…βοηθάει…αρκεί να μην φεύγεις από την σκύλλα και πέφτεις στην χάρυβδη! :)))
@synas – Καλώς σας βρήκα!!!
mermaid, μάλλον κάτι σ’ αρέσει στους “λάθος” ανθρώπους… κάτι έχεις ανάγκη, κάτι πρέπει να μάθεις… Ή ίσως τελικά ενδόμυχα να φοβάσαι και την προοπτική μιας αληθινής και μόνιμης σχέσης.
σπίθα, τι ξέρω καλέ;;
@synas – Σίγουρα κάτι πρέπει να μάθω, και σίγουρα συμβαίνει γιατί κάτι πρέπει να συμβεί.
Αυτό βέβαια είναι κάτι που το καταλαβαίνεις με το πέρασμα του χρόνου και έχω καταλήξει πως ίσως τελικά αυτοί οι “λάθος” άνθρωποι να ήτανε οι “σωστοί” που θα με βοηθούσανε να φτάσω εκεί που έπρεπε να φτάσω.
Συναισθηματικά με πόνεσαν πολύ εκείνοι οι άνθρωποι αλλά και οι 2 συντέλεσσαν στο να πετύχω αυτό που ήθελα στον επαγγελματικό τομέα. Επομένως αυτό που είναι λάθος για την καρδιά μας μπορεί να είναι σωστό για την ζωή μας.
Ευτυχώς δεν ήτανε λάθος γενικώς!!! Κάτι είναι και αυτό!!! 🙂
Δεν φοβάμαι την μόνιμη σχέση. Την απώλεια φοβάμαι και τελικά αυτό που φοβάται κανείς, αυτό παθαίνει…