Γράφω πάντα «μετά». Λογικό.
Η σκέψη ακολουθεί το βίωμα.
Τα υπόλοιπα είναι αμπελοφιλοσοφίες.
Και μιμήσεις.
Ο «άλλος» πρέπει να έρθει κι αυτός «μετά» να σου πει.
Μόνο τότε θα τον ακούσεις πραγματικά.
Και μια απορία:
Μπορείς άραγε να απομνημονεύσεις κάτι άγνωστο
και να το συλλάβεις εκ των υστέρων;;
Στα όνειρα γίνονται αυτα…
Καλημερα τί μελαγχολία
παίζει στα ηχεία;;
¨:)
Καλημέρα, ergo te lina. Air on G string του Bach παίζει. Είναι απ’ τις πιο αγαπημένες μου μελωδίες…
Μουσικές μας καλούν. Τραγουδούν στο κενό. Είμαστε έτοιμοι όμως να τις ακούσουμε; Είναι τα αυτιά μας στην ίδια συχνότητα;
mariosp, αυτό το σχόλιο πήγαινε μάλλον σ’ άλλο post….