Από μικρή μου πιπιλούσαν το μυαλό με την λέξη «κυρία» (και «κύριος»)…
Κάτι, που θυμάμαι χαρακτηριστικά, είναι μια ιστοριούλα σχετικά με την Μαρία Αντουανέτα μικρή. Κάποιος την είχε αποκαλέσει «μικρή κυρία» κι εκείνη είχε απαντήσει «Δεν είμαι κυρία, είμαι πριγκίπισσα». Και η γκουβερνάντα-παιδαγωγός της είχε πει με έμφαση: «First be a lady, then a queen”. Ή κάπως έτσι…
Επίσης, διάβαζα μετά βδελυγμίας τις «Μικρές κυρίες» της Λουϊζας Άλκοτ…
Η μητέρα μου μού έκανε πάντα σχετικές υποδείξεις και με στόλιζε με αποφθέγματα και ρητά του τύπου της Αντουανέτας.
Δυστυχώς όλα πήγαν στραβά για ‘κείνην. Όλα τα νοήματα τα εξέλαβα… αναπόδως!
Η λέξη “κυρία” –όσο περνούσαν τα χρόνια- μου έφερνε όλο και μεγαλύτερη αναγούλα.
«Κυρίες» ήταν όλες εκείνες οι γελοίες φίλες της με τις βάτες, γούνες, πούλιες, στρας…
Με το μαλλί κάγκελο απ’ τους τόνους της λακ.
Με την υποκρισία να λάμπει στο μάτι από χιλιόμετρα.
Με το χαμόγελο να στάζει κάτι μεταξύ γλίτσας και δηλητηρίου. Οι λέξεις βέβαια πάντα προσεγμένες…
Με φωνή-απομίμηση γνήσιας καρακάξας, να τσιρίζουν και να χαριεντίζονται ασυστόλως με τους αναλόγως γλοιώδεις συνοδούς τους. Και όχι μόνο…
Να χειροκροτούν και να κολακεύουν στα πάρτι κάτι γελοίους τρελούς ποιητές.
Να χορεύουν με οποιονδήποτε εκ της παρέας, κολλητό chick to chick, χωρίς κανέναν απολύτως ενδοιασμό, ότι μπορεί του ανθρώπου να του ‘χει γίνει… κάτι σαν το μαλλί τους… κάγκελο. Επιτρεπόταν αυτό παλιά στις «κυρίες»… Μάλλον θα μέτραγε και στα ατού…
Να κρύβουν ασυστόλως χρόνια, που δεν κρύβονταν με τίποτα κάτω απ’ τις ψεύτικες βλεφαρίδες και τις θαλασσιές σκιές της μόδας.
Και κυρίως βέβαια, να είναι πάντα έτοιμες να θάψουν το πρώτο θύμα, που θα έκανε το σφάλμα να κλείσει πρώτο πίσω του την πόρτα…
«Κυρίες»! Ωραίο παράδειγμα προς μίμηση!
Έγινα λοιπόν κι εγώ λιμενεργάτης και ησύχασα!
Η μαμά μου με έχει αποδεχθεί με τα χρόνια… Τώρα τελευταία έχει αρχίσει κι αυτή να λέει τη γνώμη της στα ίσα. Πετάει πού και πού και κανένα μπινελίκι, άμα την πολυζορίζουν. «Ααααχ! Ωραία είναι» μουρμουράει μετά…
Ναι, μαμά μου, ωραία είναι. Να πάνε οι «κυρίες» να… χαριεντιστούν παρακάτω.
Εδώ είμαστε απλά άνθρωποι… Με τα καλά μας και με τα κακά μας. Στα ίσα. Αφτιασίδωτες.
Και σ’ όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε…
Καλή σας ημέρα!
🙂
Καλημέρα σας, κυρία μου.
(Η λέξη «κυρία» ανακαλεί σε μένα άλλες προσλαμβάνουσες παραστάσεις…)
Αυτές που περιγράφεις εσύ είναι οι κατίνες, κυρία μου!
Επίσης, ήθελα να επισημάνω ότι έχει διαφορά το “κυρία” απ’το “κυρά” (π.χ.πού πας κυρά μου? κ.ο.κ.), το δεύτερο είναι πολύ υποτιμητικό.
Πάντως, όταν εγώ λέω ότι η Synas είναι μια κυρία, εννοώ μόνο καλά πράγματα, να ξέρεις (μη γίνει καμιά παρεξήγηση!)
Καλημέρα σας 🙂
Yparxoun oi meso-mikroastes kyries pou perigrafeis.
Kai yparxoun kai oi alles, aytes pou apo mikres emathan na einai AYTHENTIKES kyries: kyries tou eaytou tous kai ton prakseon tous, me apopsi kai ypeythinotita.
Με την έννοια που δίνεις στο “κυρία” συμφωνώ.
Το “Κυρά” πάλι μου αρέσει πολύ: Τι όμορφα μάτια που έχεις, Κυρά μου!
Κυρά μου, εσύ!
Τελικά, έχει σημασία ο τρόπος που λέγονται οι λέξεις…
κυρία σύνας, αν δε σας αρέσει το “κυρία”, εγώ θα σας αποκαλώ συμπεθέρα.
Είναι όμορφη λέξη που γεμίζει το στόμα, και όλες οι κυρίες, αν και κάνουν κόνξες στην αρχή, στην πραγματικότητα, κατά βάθος, την καραγουστάρουν!
Νυχτερινέ τύπε, καλώς ήρθες!
Μάριε, τι σου ανακαλεί η λέξη “κυρία”;
Πασχαλίτσα, οι “κυρίες” απ’ τις “κυρές” είναι ότι οι πρώτες βρήκαν κάπου λεφτά…
dodos, πάλι το ίδιο. Οι αυθεντικές κυρίες δηλ. είναι οι μεγαλοαστές; Τις έχει πάρει το μάτι σου;;
cd, ναι, αυτό είναι σχεδόν ερωτικό…
bdb, λέγε με και μπατζανάκη, άμα γουστάρεις…
Κυρά μου εσύ, να σου πω:
κυρία είναι εκείνη που, εκτός των θηλυκών αρετών, διαθέτει και την μοναδική αρσενική αρετή που εκτιμώ: «μπέσα».
“Κυρίες…”
Τώρα γιατί μας βρίζεις?
ΛΟΛ!!!
ΥΓ- την πρώτη φορά, στα 22-23, που είπε ένα τυπάκι-Παρνασσού-καρφάκια-μαγκιά-snowboard: “Ρε μλκα έλα να δείξουμε στην Κυρία τις στροφές…” κοίταξα δεξιά & αριστερά να δω πού ήταν αυτή η κυρία αφού μόνο εγώ ήμουν εκεί… Τώρα προήχθην σε ” Ψτ! Μαντάμμμμ!”
Μάριε,
μπεσαλίδικη κυρά,
θηλυκιά και σερνικιά!
Αφροδίτη, πόσων ετών είσαι; Είσαι μικρή;
Καθυστερημένες καλημέρες!
Πειράζει που συμφωνώ;
ΥΓ Διόρθωση: cheek-to-cheek είναι το σωστό. Το chick βέβαια, παραπέμπει άνετα στις “κυρίες” που περιγράφεις!
an-lu, γέλασα πολύ με το λάθος και τη σημασία του. Δεν το αλλάζω. Πιο κοντά στο νόημα έτσι…