Αυτή η αγάπη σέρνεται παράλυτη
Πάνω στα παγωμένα μάρμαρα
Της κρεβατοκάμαράς μας…
Δεν θα της δώσουμε νερό,
Δεν θα της δώσουμε τροφή·
Έτσι θα ξεψυχήσει λίγα μέτρα μακρύτερα,
Μπροστά απ’ την πόρτα του μπάνιου.
Θα σκοντάφτουμε πάνω στ’ απομεινάρι της
Όταν θα σηκωνόμαστε τις νύχτες
Μες στο σκοτάδι, για κάποια μας ανάγκη.
Κι η αντανάκλαση του φεγγαριού
Στον μεγάλο καθρέφτη
Θα φωτίζει αμυδρά
Τα σκληρά πρόσωπά μας…
Ο κατευνασμός της εσωτερικής σου πάλης, όταν θυμώνεις, η θυσία της παρορμητικότητάς σου, να μην εκφράσεις την οργή, την αρνητικότητά σου, ούτε με χαστούκι, ούτε με βλέμμα, ούτε με λόγια υποτιμητικά, να μην δεις τον άλλο ως εχθρό, αλλά πιθανώς κάποιες φορές και με...
Σκοπός κάθε δράσης και σκέψης είναι η υπέρβαση τους. Προϋπόθεση της υπέρβασης είναι όμως η απόλυτη κατανόησή τους.
Η ομορφιά περνά μέσα απ’ το χρόνο αγνοώντας τις παρεμβάσεις του. Η ομορφιά δεν φέρει καρπούς, ούτε αναπαράγει τον εαυτό της. Είναι αιώνια.
Όλοι επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια στους αιώνες των αιώνων. Αυτό που μετράει είναι η οπτική σου και ο τρόπος που τα παρουσιάζεις.
Για μένα και για πολλούς άλλους, το 2020 υπήρξε ιδιαιτέρως δημιουργικό. Όταν σου χαλάνε την καθημερινότητα, μπορείς να κάνεις πολλά άλλα.
Daily Inspirational Thoughts in your Inbox!
Κα-τα-πλη-κτι-κό.
Ρε 3 pad, μη λες τέτοια! Θα μας πάρουν με τις λεμονόκουπες! Το ξέρουν, πως είμαστε φίλες!
Πραγματικα πολυ ομορφο…
Αφού μ’ άρεσε πάρα πολύ! Να μην το πω;
Άντε καλά.
Αγαπητή Σύνας, έχεις γράψει πολλές μαλακίες ως τώρα, αλλά το σημερινό ήταν πολύ καλό!
Καλύτερο;
πρέζα tv, σ’ ευχαριστώ πολύ…
3 pad, όταν γράφεις κάθε μέρα, θα γράψεις και καμιά μαλακία…
Synas σκληρό μέσα στην αποδόμηση των μύθων της κοινής ζωής και του φεγγαρόλουστου έρωτα, κι όμως τόσο εσωτερικό και λυρικό. Έχει και η αποδοχή, η κενότητα τον λυρισμό της (δεν μιλάω βιο-αυτο-βιογραφικά- στο ίδιο το ποίημα αναφέρομαι). Όμορφα, Synas…
Στ’ αλήθεια ήταν όμορφο synas…
Μια ποιήτρια γεννιέται,μου φαίνεται…
πολύ ωραίο
κάτι διαφορετικό απο τα προϊγούμενα post σου!
Τι λες τώρα;;;
Πραγματικά καταπληκτικό!
Ίσως από τα ωραιότερα που έχω διαβάσει τελευταία!
Ωραίο.
(Μου επιτρέπεις να συμπληρώσω?
ευχαριστώ εκ των προτέρων)
…χωρίς πίστη κι αγάπη, χωρίς έρμα, εγίναμε το λάφυρο του ανέμου που αναστρέφει το πέλαγος. Θα βρούμε τουλάχιστον το βυθό της αβύσσου;…
(Κ.Καρυωτάκης)
Όμορφο ποίημα.Υπέροχη φωτογραφία.
Αυτήν την άνω τελεία, πώς κατάφερες να τη βάλεις;
doratsirka, έχει κι η κενότητα το λυρισμό της… ναι…
kyriaz, έχω κάτι καλές επιρροές…
melomenos, πολυμορφικό… Μπρος οι μεγάλοι, πίσω τα παιδιά, τα καθίσματα γυρνάνε αν θέλουν οι μεγάλοι να πάνε πίσω…
sofi-k, με κάνετε και κοκκινίζω…
giasafox, χωρίς έρμα… Πάντα μου άρεσε αυτή η λέξη… Ειδικό βάρος κι ας είναι κι από σκουπίδια… όλα πολύτιμα…
aniaris, thanks!
Alt+0183 είναι η άνω τελεία.
Πολύ ωραίο. Πολύ αληθινό. Πολύ σκληρό.
Εξαιρετικό.
mcKat & dodos, σας ευχαριστώ πολύ… Και ναι… είναι σκληρό… Σκληρότητα έλεγα να το πω αρχικά…
Πόση σκληρή πραγματικότητα δείχνει αυτό το κείμενο-ποίημα!Είναι πολύ αληθινό,έτσι είναι…
με συγκλονίζει η εικόνα σου. η εξαθλιωτική εξάντληση ενός αργού θανάτου.
gitsaki, είναι το γαμημένο αληθινό…
dawk, το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου… Δεν είναι αυτός ο τίτλος από τους πιο πετυχημένους ever;