Έχω ένα φίλο. Οι γονείς του τσακώνονταν τι όνομα να του δώσουν: Στέφανο απ’ το μπαμπά της μαμάς ή Παναγιώτη απ’ την πλευρά του μπαμπά; Βγήκε ο φίλος μου στο φως ανήμερα του Αγίου Στεφάνου, 27 Δεκέμβρη. Τι να πει ο μπαμπάς; Καπελώθηκε από την τύχη… Κι έτσι ο φίλος μου έχει τώρα γιορτή και γενέθλια μαζί. Καπελώθηκε κι αυτός, γιατί πάντα έπαιρνε ένα δώρο αντί για δύο, που παίρνουν όλα τα παιδάκια.
Μεγάλο πράγμα η τύχη… Όλα τα σημαντικά πράγματα στη ζωή μας είναι θέμα τύχης. Πού θα γεννηθείς, με τι γονείς, με τι γονίδια, σε τι εποχή… Όλα… Και μετά σου λένε, είσαι υπεύθυνος για τη ζωή σου. «Δε μας γ$#%ς κι εσύ, ρε φίλε;», θα σου πει και ο Αιθίοπας με το Aids, την ώρα που τον πυροβολούν μες στην πείνα του οι λυσσασμένοι πολιτικοί αντίπαλοι…
Η τύχη… μεγάλο πράγμα… παίζει πόκερ με τη θέληση. Ποιος, λέτε, θα κερδίσει; Γιατί πόκερ κι όχι σκάκι; Μα είπαμε: και σκάκι να παίζανε, η θέληση θα ξεκινούσε ξεκληρισμένη. Με τρεις στρατιώτες, ένα άλογο κουτσό και έναν γκρεμισμένο πύργο. Τι να λέμε τώρα; Άντε βγάλτα πέρα. Κουνάμε αγχωμένοι τα στρατιωτάκια μπας και καταφέρουμε να βγάλουμε καμιά βασίλισσα να μας σώσει…
«Θα το τρέξω το κατοστάρι», έλεγε παλιά ένας γνωστός, «Μόνο που ο άλλος, ο πλούσιος, ξεκινά απ’ τα 50 μέτρα. Πού να τον προλάβω;» Πού να τον προλάβει; Έτρεξε το κατοστάρι του και πουλάει -50 χρονών τώρα- παπούτσια στη Nike. Ναι, ξέρω… άλλοι δεν έχουν πόδια… Ε, σ’ αυτούς δεν θα πουλήσει.
Ήταν μουτρωμένος χθες ο άλλος μου φίλος. «Όλα μου πάνε στραβά», έλεγε «κι οι άνθρωποι με έχουν απογοητεύσει». Τον περιλάβαμε με την φίλη μου -του ρίχνουμε και καμιά δεκαριά χρόνια η καθεμιά-, να του φτιάξουμε το κέφι: «Δεν έχεις δει τίποτα ακόμα, Φαρούκ! (παρατσούκλι είναι αυτό, γιατί ο φίλος μου είναι μαυριδερός) Η ζωή σου θα γίνεται όλο και χειρότερη όσο περνούν τα χρόνια! Κάποτε θα θυμάσαι τα σημερινά σου προβλήματα και θα λες «Τι ευτυχισμένος που ήμουν τότε!»»
Γελάσαμε πολύ με τις μαλακίες μας -του φτιάξαμε όντως το κέφι!- και στις 4 το πρωί τον αποχαιρετήσαμε κι οι δυο αγαπησιάρικα, με δύο σταυρωτά φιλιά και μια τεράστια ευχή:
«Καλή τύχη, Φαρούκ! Θα σου χρειαστεί!»
…
Ε, καλή τύχη λοιπόν και σε σένα και στη φίλη σου και στον Φαρούκ!
Και σε όλους μας!
Synas μου καλή,
συμφωνώ κι εγώ ότι η τύχη θα χρειαστεί στο Φαρούκ (αφού είναι και μαυριδερός, λίγη τύχη παραπάνω τη χρειάζεται). Η τύχη, τι ρόλο παίζει στη ζωή μας….Γνώρισα κάποτε ένα κοριτσάκι που πέθανε ο πατέρας του (γιατρός) από έμφραγμα, όταν ήταν 6 ετών και η μητέρα του (γιατρός κι αυτή) από καρκίνο, όταν ήταν 10 ετών. Γεννήθηκε με όλες τις καλές προδιαγραφές για να έχει μια καλή ζωή (με δύο γονείς γιατρούς) και κατέληξε πεντάρφανη στο 10 της χρόνια….να τη μεγαλώνει ο πατριός της…
Καλή τύχη λοιπόν σε όλους μας!!
Καλο το ποστ.
Και σε μας θα χρειαζοταν λιγη τυχη, τωρα που το συζηταμε το θεμα.
Ξέρεις σκάκι, Συναίσθηση; Θα κάνουμε καμιά παρτίδα;
Σαφέστατα η τύχη παίζει τον πρώτο ρόλο στην ζωή μας. Μωρέ, ακόμα και στο σκάκι! Μπορεί να έχει πονοκέφαλο ο αντίπαλός σου, να έχει ψυχολογία ήττας, να κάνεις μια λανθασμένη κίνηση που θα σου βγει σε καλό κλπ κλπ.
Καλή μας τύχη, λοιπόν, και ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος!
Καλή μας τύχη, Άγγελε μου!
Θα μας χρειαστεί!
Μερόπη, έχει γυρίσματα η τύχη…
zero, σε όλους μας χρειάζεται.
socrates, ναι, η τύχη παντού βάζει το χεράκι της. Ακόμα και στο σκάκι. Αλλά τουλάχιστον δεν είναι ο βασικός παράγων. Μόνο σε κάποια ανθρώπινα κατασκευάσματα όμως το συναντάς αυτό. Στη ζωή έχει δυστυχώς το πάνω χέρι. Και όσο κι αν προσπαθούμε να ελέγξουμε τα πράγματα, πάντα θα το έχει.
Όσο για την ερώτησή σου, πιτσιρίκα είχα τρελό κόλλημα με το σκάκι. Σιγά-σιγά όμως το εγκατέλειψα, γιατί απλούστατα δεν έβρισκα αντιπάλους. Και δεν είμαι ο τύπος να τρέχω σε ομίλους και τέτοια. Τώρα πια παίζω σπάνια. Τη μανία μου να σπαζοκεφαλιάζω πάντως τη διατήρησα ακέραια! 🙂
Καλή μου, χρόνια πολλά. Δηλώνω …τυχησκεπτικιστής, υπό την έννοια ότι αμφιβάλλω ακόμα και την ύπαρξη της κάποτε. Αν όμως υπάρχει δεν είναι απόλυτη γιατί το μόνο απόλυτο στον κόσμο είναι η σχετικότητα των πάντων.
Με αναγκάζεις πάντα σε φιλοσοφικούς συνειρμούς, το ξέρεις;
Όπως και νά’ χει καλή χρόνια να φτάσουμε, αν και με το ”χρόνο” μια από τα ίδια (χρονοσκεπτικιστής) χαχαχαχαχα
Χαμογελαστή κραυγή
Ναι σε ολους μας.
Μυστήρια και αινίγματα πάνω απ’όλα!Πάντως, εσένα σου χτύπησε η τύχη την πόρτα. Βρήκες αντίπαλο στο σκάκι!!
Συναίσθηση, δυστυχώς ή ευτυχώς “ο θεός” ρίχνει ζάρια…
ωσηε, ναι… η τύχη και οι συμπτώσεις είναι μεγάαααλη ιστορία.
zero, ναι…
socrates, τώρα πια… Λες; Μμμ… δεν είναι και κακή ιδέα!
κούκος, τζογαδόρος ο Θεός! Λες να βάζει και στοιχήματα; Με την πάρτη του; ΛΟΛ!