Έχω μια λέξη
Κομπάκι στο λαιμό…
Σχεδόν μου κόβει την ανάσα.
Σαν την αφήνω ελεύθερη
Μεγαλώνει.
Και με δένει ολόκληρη.
Λέω να την καταπιώ…
Ας δέσει κόμπο τα σωθικά μου.
Ερήμην…
Ο κατευνασμός της εσωτερικής σου πάλης, όταν θυμώνεις, η θυσία της παρορμητικότητάς σου, να μην εκφράσεις την οργή, την αρνητικότητά σου, ούτε με χαστούκι, ούτε με βλέμμα, ούτε με λόγια υποτιμητικά, να μην δεις τον άλλο ως εχθρό, αλλά πιθανώς κάποιες φορές και με...
Σκοπός κάθε δράσης και σκέψης είναι η υπέρβαση τους. Προϋπόθεση της υπέρβασης είναι όμως η απόλυτη κατανόησή τους.
Η ομορφιά περνά μέσα απ’ το χρόνο αγνοώντας τις παρεμβάσεις του. Η ομορφιά δεν φέρει καρπούς, ούτε αναπαράγει τον εαυτό της. Είναι αιώνια.
Όλοι επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια στους αιώνες των αιώνων. Αυτό που μετράει είναι η οπτική σου και ο τρόπος που τα παρουσιάζεις.
Για μένα και για πολλούς άλλους, το 2020 υπήρξε ιδιαιτέρως δημιουργικό. Όταν σου χαλάνε την καθημερινότητα, μπορείς να κάνεις πολλά άλλα.
Daily Inspirational Thoughts in your Inbox!
Διαφωνώ, αλλά εσύ ξέρεις.
Πάντως εμείς εδώ είμαστε.
Γιατι να την καταπιείς και να μην τη φτύσεις?
Χρόνια πολλά κι από δω γλυκιά μου 🙂
βγάρτην και άφησε την ελέυθερη να δεις που θα σε πάει..
aggelos-x-aggelos & ladybug & mary, μερικά πράγματα πρέπει να τα καταπίνεις… αποκτούν τεράστια δύναμη, όταν τ’ αφήνεις ελεύθερα και σε καταπίνουν στο τέλος αυτά…
Να την καταπιείς για να μη γιγαντωθεί μέσα σου.Σωστή σε βρίσκω…Κι άλλη φορά να προσέχεις.