Περνώντας τα χρόνια, όλο κάτι «κόβουμε».
Υποχρεωτική αφαίρεση εν ονόματι της επιβίωσης.
Κάθε «κόψιμο» όμως και μία άρνηση. Της ζωής. Του εαυτού μας.
Ίσως τελικά η «επιβίωση» να πλησιάζει πιο πολύ στο θάνατο…
Σαν τον λεπρό στη φυλακή: δραπετεύουμε σιγά-σιγά…
Ο κατευνασμός της εσωτερικής σου πάλης, όταν θυμώνεις, η θυσία της παρορμητικότητάς σου, να μην εκφράσεις την οργή, την αρνητικότητά σου, ούτε με χαστούκι, ούτε με βλέμμα, ούτε με λόγια υποτιμητικά, να μην δεις τον άλλο ως εχθρό, αλλά πιθανώς κάποιες φορές και με...
Σκοπός κάθε δράσης και σκέψης είναι η υπέρβαση τους. Προϋπόθεση της υπέρβασης είναι όμως η απόλυτη κατανόησή τους.
Η ομορφιά περνά μέσα απ’ το χρόνο αγνοώντας τις παρεμβάσεις του. Η ομορφιά δεν φέρει καρπούς, ούτε αναπαράγει τον εαυτό της. Είναι αιώνια.
Όλοι επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια στους αιώνες των αιώνων. Αυτό που μετράει είναι η οπτική σου και ο τρόπος που τα παρουσιάζεις.
Για μένα και για πολλούς άλλους, το 2020 υπήρξε ιδιαιτέρως δημιουργικό. Όταν σου χαλάνε την καθημερινότητα, μπορείς να κάνεις πολλά άλλα.
Daily Inspirational Thoughts in your Inbox!
μπορεί από κάπου να κόβουμε
αλλά από αλλού προσθέτουμε πολλαπλάσιο στον βωμό της επιβίωσης όπως σωστά ανάφερες
καλό μεσήμερι
Άρνηση ή κατάφαση, εξαρτάται απ’ τη διάθεση.
Για την άρνηση μίλησες εσύ, εγώ θα προσπαθήσω να δείξω την κατάφαση.
Γερνώντας κόβω το τσιγάρο, τα drugs, τα ξύδια, τον καφέ, τα τηγανιτά κλπ.
Τί ήταν όλα αυτά;
Βλαβερά για τον εαυτό μου.
Γιατί τα έπαιρνα;
Γιατί δεν άντεχα την καθημερινότητα, για να γεμίσω το κενό μέσα μου – όπως θέλετε πέστε το.
Όταν τα κόψω, γίνομαι ελεύθερος, αρχίζω να προσέχω το σώμα μου, άρα δηλώνω κατάφαση ζωής!
κόβοντας αφήνουμε χώρο να προστεθούν άλλα..
και πάντα προστίθενται άλλα 🙂
ξέρεις, θυμάμαι, κάπου στα 22 μου, είχα πάθει κάποια κατάθλιψη και άπό την έλλειψη ενέργειας δεν μπορούσα να ανεβω τη σκάλα του σπιτιού χωρίς να φοβάμαι μπας και πάθω κάτι, γιατί μου κοβόταν η ανάσα στο κάθε βήμα.
ένα-δυο χρόνια μετά.. έκανα εκδρομές 20-45 χιλιόμετρα ποδήλατο κάθε κυριακή με φίλους, και το απολάμβανα (ενώ καθόλου αθλητικός τύπος). Ούτε να το φανταστώ δεν μπορούσα τότε.
τι είχα κόψει; τον τρόπο που έβλεπα τον εαυτό μου. αυτό χρειαζόμουνα τότε. στο σήμερα ίσως να είναι άλλα αυτά που χρειάζεται να κόψω και άλλα αυτά που θα αφεθώ να ζήσω 🙂
καλή σου μέρα synas 🙂
Εγώ θα το έλεγα αλλιώς…”κόβουμε” ό,τι μας φθείρει…
melomenos, βασικά προσθέτουμε λεφτά, χάπια και ανία.
andy, σωστό αυτό, αλλά στην πραγματικότητα σιγά-σιγά φυτοζωούμε. Δεν κάνουμε τίποτα. Δεν κόβουμε μόνο τα “κακά”, που παρ’ ότι κακά μας έκαναν τόσα χρόνια να περνάμε καλά. Κόβουμε και τις εξόδους, τις κοινωνικές επαφές, το σεξ, το φλερτ, τα παιχνίδια, τα χόμπι, τα πάντα….
mary, καλή σου μέρα κι εσένα. Άλλο το “κόψιμο”, άλλο η αλλαγή. Κι άλλο το οικειοθελές, άλλο το κατ’ ουσίαν αναγκαστικό.
an-lu, προσωπικώς πάνω απ’ όλα με φθείρει η ανία. Αυτό το φρικτό flat…
Κι εμένα αυτή η βαρεμάρα μου τη δίνει…
Βγές απο την επιβίωση που συμφωνώ μαζί σου πλησιάζει το θάνατο και μπές στην ζωή…
Kαταρχήν να ξαναπώ ότι θεωρώ το θέμα, θέμα διάθεσης.
Με τριών μηνών κοράκλα, δεν μπορεί παρά να είμαι του γεμάτου ποτηριού.
Αυτό δε σημαίνει ότι το άδειο δε λέει “αλήθεια”.
Και “κανονικά” αφού το ποστ είναι του άδειου ποτηριού, θα έπρεπε να σχολιάζουμε γι’ αυτήν την “αλήθεια”.
Επιμένω λοιπόν.
Τις εξόδους τις μειώνω από επιλογή, διότι έχω καλύτερα πράγματα να κάνω.
Ο κύκλος των κοινωνικών επαφών μειώνεται διότι γίνομαι πιο αυστηρός στις επιλογές μου, προτιμώ χίλιες φορές τη δημιουργική μοναξιά απ’ τη μέτρια κοινωνικότητα.
Το σεξ αργεί πολύ να ελαττωθεί, όταν έρθει εκείνη η ώρα τα ξαναλέμε.
Το φλερτ γίνεται περισσότερο και ποιοτικότερο.
Πιο στοχευμένο και πιο ευθύ, χωρίς τους χαζορομαντισμούς των 20ς.
Τα παιχνίδια και τα χόμπυ αντί να μειώνονται, αυξάνονται ραγδαία, δεν βαριέμαι σχεδόν κανένα παλιό, ενώ προστίθονται πολλά καινούργια.
Όσο για ανία, δεν θυμάμαι τι σημαίνει, η τελευταία φορά που την αισθάνθηκα ήταν όταν ήμουν φοιητητής, 21,22 χρονών.
Αλήθεια, έχεις συνειδητοποιήσει ότι ο ΝΔ είναι 71 χρονών;
ladybug, άστα…
pixie, I want youuuu to show me the way (Peter Frampton)…
andy, τι να πω; Είσαι μάλλον απ’ τους πολύ τυχερούς! (Φλερτάρεις ακόμα; Η γυναίκα σου τι λέει γι’ αυτό;; Εμένα πάντως ο άντρας μου δεν μ’ αφήνει… μυστήριος άνθρωπος…)
Δοκίμασε να φλερτάρεις τον άντρα σου!!!! Εγώ το κάνω ακόμα!
Χαίρομαι να φλερτάρουν τη γυναίκα μου, άρα χαίρομαι να φλερτάρω κι εγώ.
Άκρως αναζωογονητικό.
Απάτη είναι το ψέμα…
an-lu, κι εγώ το κάνω αυτό! Και πάντα ανταποκρίνεται! Τον γλυκό μου…
andy, άμα αρχίσεις κάτι, μπορεί να σου τύχει να θες να το συνεχίσεις. Κάπου εκεί αρχίζουν αναπόφευκτα και τα ψέματα. Μπέρδεμα…
Όχι, δεν πρέπει να αρχίσουν τα ψέματα.
Αν η σχέση αξίζει, τότε υπάρχει σεβασμός, δεν προχωράει το πράγμα.
Αν η σχέση είναι ελευθεριακή, τότε μπορεί και να προχωρήσει το πράγμα, αλλά φανερά, με ανέχεια, όχι με ψέμα.
Ουτοπικά, ε; Ίσως.
Αλλά δείχνουν το δρόμο.
Όχι το μόνο, έναν απ’ όλους.
Αυτόν που μου ταιριάζει.
andy, άμα ερωτευτείς… γάμα τα με μεγάλα γράμματα… Να μου πεις, γιατί να ερωτευτείς; Δεν ξέρω, μπορεί να τύχει… μπορεί να είναι και μοιραίο…