Είναι κάτι καλοκαίρια…
πιο βαριά κι απ’ τους χειμώνες.
Αποπνικτικά· αφήνουν πίσω τους αποκαΐδια…
Και πού να βρεις τη δύναμη να συμμαζέψεις,
πού να βρεις την αντοχή να προχωρήσεις,
πού να βρεις το κουράγιο ν’ αρχίσεις από την αρχή;
Σέρνεις τα πόδια σου να φέρεις εις πέρας τα καθημερινά…
Και έτσι μόνο, σιγά-σιγά και χωρίς να το καταλάβεις,
ανατέλλει μια ημέρα ο ήλιος και είναι και πάλι άνοιξη.
Νά ‘ναι καλά η γη, που συνεχίζει να γυρίζει…
(Αδιαμαρτύρητο κόπο θέλει, όχι άκοπη διαμαρτυρία…)
…
Ο καθένας που δεν χωνεύει στις μέρες μας κάποιον άλλον, τον αποκαλεί αμέσως “τοξικό”. Τοξικός όμως δεν είναι κάποιος που διαφωνείς μαζί του ή που δεν ταιριάζουν τα χνώτα σας. Τοξικός είναι κάποιος που σου “ρουφά την ενέργεια”, που μετά από κάθε σας συνάντηση σέρνεσαι, νιώθεις κυριολεκτικά πτώμα.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία από το να μην πραγματώνεις τις δυνατότητές σου –αυτό αποτελεί προδοσία του ίδιου σου του εαυτού.
Ο κατευνασμός της εσωτερικής σου πάλης, όταν θυμώνεις, η θυσία της παρορμητικότητάς σου, να μην εκφράσεις την οργή, την αρνητικότητά σου, ούτε με χαστούκι, ούτε με βλέμμα, ούτε με λόγια υποτιμητικά, να μην δεις τον άλλο ως εχθρό, αλλά πιθανώς κάποιες φορές και με...
Σκοπός κάθε δράσης και σκέψης είναι η υπέρβαση τους. Προϋπόθεση της υπέρβασης είναι όμως η απόλυτη κατανόησή τους.
Η ομορφιά περνά μέσα απ’ το χρόνο αγνοώντας τις παρεμβάσεις του. Η ομορφιά δεν φέρει καρπούς, ούτε αναπαράγει τον εαυτό της. Είναι αιώνια.
Daily Inspirational Thoughts in your Inbox!
θα το βρούμε το κουράγιο
για τα παιδιά μας!
καλό σου μεσημέρι
…όλα μπορούν να γίνουν…
Εμείς είμαστε η ασύμμετρη απειλή.
Με πολύ λίγα μέσα (μόνο μια ψήφο!) μπορούμε να πετύχουμε μεγάλο χτύπημα στον δικομματισμό.
Πρέπει να εξηγήσουμε σε όλους πόσο σημαντικό είναι να ΜΗΝ ρίξουν λευκό.
Μου άρεσε το κείμενό σου τούτη την ώρα. Ταίριαζε τόσο πολύ με τη φωνή της κοπέλας που από το χωριό Μάκιστος φώναζε ότι θα μείνουν οι νέοι για να ξαναφτιάξουν το χωριό, τα σπίτια τους πρώτα και μετά το οικοσύστημα. Ναι, να μάθουμε να επιβιώνουμε μετά από μια καταστροφή, αυτό είναι το θαύμα, αλλά και με μνήμη.
melomene, θα το βρούμε…
an-lu, ναι, τον τρόπο ψάχνουμε…
espoir, σωστά…
dora, απ’ τη ζωή νομίζω προτιμότερο είναι να μαθαίνεις, όχι να θυμάσαι… Φοβάμαι, πως πολλοί που “θυμούνται”, δεν έχουν μάθει τίποτα… Απλώς αναμασούν το παρελθόν.