Ο καλύτερος τρόπος να ξεπεράσεις ακόμα και τον μεγαλύτερο σου φόβο,
είναι απλώς να τον βιώσεις.
Πολλοί τον επιδιώκουν, τον κυνηγούν, παλεύουν μαζί του.
Άνιση τέτοια μάχη· παραβλέπει το χρόνο.
Το αναπάντεχο και το πρώιμο είναι επισφαλή.
Εκείνο το νιτσεϊκό* εξαρτάται από πολλές συνιστώσες.
Όμως: ακόμα κι η βίαιη απαλλαγή από ό,τι φοβάσαι να χάσεις,
έχει δύναμη απελευθερωτική.
Μαθαίνεις μια ώρα αρχύτερα,
πως τα όρια του κόσμου σου καταρρέουν εύκολα.
Και πως «Εσύ» είσαι μόνος, λίγος και πρόσκαιρος…
Τελικά, ίσως ελευθερία να είναι
η εξάλειψη του φόβου και η αποδοχή της έλλειψης·
μια έννοια αφαιρετική…
Αν και το μόνο διαθέσιμο είναι η αίσθηση της ελευθερίας, έχεις κάποιο δίκιο. Η μείωση των εξαρτήσεων, των απωθημένων. Από την άλλη έχουν κι αυτά τις στιγμές τους…
reactor69, αλίμονο… πολλές στιγμές… τις ωραιότερες στιγμές…