Πήγα σήμερα super market και την ώρα,
που έβαζα τα πράγματα σε σακούλες
κι ετοιμαζόμουν να φύγω από ‘κεί μέσα,
άκουσα αυτό το τραγούδι.
Μου άρεσε πάντα η μελωδία του,
αν και σπάνια ακούω ελληνική μουσική
-τά’ χουμε ξαναπεί: μόνο όταν είμαι καψούρα.
Τα λόγια του δεν τα είχα βέβαια προσέξει ποτέ,
όμως εκεί που έβγαζα την κάρτα να πληρώσω,
κάτι μου έλεγε μέσα μου να τα ακούσω.
Για πρώτη και τελευταία φορά…
Μετά έφυγα…
Νά ‘σουν αλλιώς
Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη
Μουσική: Enzo Grananiello
Πρώτη εκτέλεση: Μιχάλης Χατζηγιάννης & Δέσποινα Ολυμπίου (Ντουέτο)
Άντρας
Τρέχει η ζωή, όμως λείπεις εσύ
κι ούτε ξέρω γιατί και πώς…
Λείπεις εσύ, η πληγή μου η κρυφή
κι εγώ λιώνω ζεστός πηλός.
Πριν πεις το γεια,
πριν χορτάσεις φιλιά,
δεν αντέχεται ο χωρισμός…
Γυναίκα
Αχ, νά ‘σουν αλλιώς…
αλλιώς απ’ ό,τι σε έχει φτιάξει ο Θεός,
ο δρόμος της καρδιάς σου νά ‘ταν ανοιχτός…
Ναι, νά ‘σουν αλλιώς,
στου έρωτα το τέλος νά ‘σουν ουρανός
κι ο πόθος σου για μένα νά ‘ταν ζωντανός… αχ…
Άντρας
Πέφτει η σιωπή κι ούτε μία ευχή
κι ούτε ένα άστρο για οδηγός.
Κι αν σ’ αγαπώ, κι αν φωνάζω καιρό
πια δε βλέπω κανένα φως.
Πριν πεις το γεια,
πριν χορτάσεις φιλιά,
δεν αντέχεται ο χωρισμός…
Γυναίκα
Αχ, νά ‘σουν αλλιώς…
αλλιώς απ’ ό,τι σε έχει φτιάξει ο Θεός,
ο δρόμος της καρδιάς σου νά ‘ταν ανοιχτός.
Ναι, νά ‘σουν αλλιώς,
στου έρωτα το τέλος νά ‘σουν ουρανός
κι ο πόθος σου για μένα νά ‘ταν ζωντανός…
Άντε και στα μπουζούκια σιγά σιγά με τις γαρδένιες
g.a.n.g (fka bdb), μπα… τέρμα… (Ρε ‘σύ, προσπαθούσα να καταλάβω, τι είναι όλα αυτά τα σύμφωνα στη σειρά… τώρα συνειδητοποίησα ποιος είσαι… αν και έπρεπε να το καταλάβω από το ευγενές του σχολίου…)
Πολύ ωραίοι στίχοι!
Ενα μεγάλο Αχ!
Ενδιαφέρον…
😉
pixie & an-lu, αληθινό…