Μ’ αρέσει να ξεφτιλίζω τα πράγματα. Δεν θέλω να μένουν ανέγγιχτα, να τα χαζεύω.
Θέλω να τα πιάνω, να τα μυρίζω, να τα φχαριστιέμαι.
Να ασχολούμαι μαζί τους, να παίζω, να τα φτάνω στα άκρα.
Όταν χαλάνε, τα πετάω.
Στεναχωριέμαι λίγο, όταν χαλάει κάτι που μ’ αρέσει πολύ, αλλά το έχω πάρει απόφαση, πως έτσι είναι η ζωή. Και απλά πάω για ψώνια, να αντικαταστήσω το παλιό.
(Τα πράγματα έτσι κι αλλιώς χαλάνε από μόνα τους…
Θυμάμαι τον πατέρα μου, που έλεγε να τελειώσουμε το χθεσινό ψωμί
κι η μάνα μου του απαντούσε “Έτσι θα τρώμε πάντα μπαγιάτικο!”)
Όταν κάτι είναι πολύτιμο; Τι είναι πολύτιμο δηλαδή; Ένα καλό περιδέραιο;
Αν μου αρέσει, θα το φοράω στο λαιμό, μέχρι να βαρεθώ να το βλέπω.
Και αν το χάσω απ’ το λαιμό; Κι αν δεν μπορώ να το αντικαταστήσω;
Τουλάχιστον το χάρηκα για λίγο. Αλλιώς δεν θα το είχα χαρεί ποτέ.
Σιγά μην το βάλω σε θυρίδα. Ποιο το νόημά του τότε;
Έτσι δεν είναι κόσμημα, είναι επένδυση. Και τις επενδύσεις τις έχω χεσμένες.
(Ή μάλλον, θα τις κάνω, αλλά σε ένα είδος, που μου είναι παντελώς αδιάφορο και δεν έχει άλλη χρήση: το χρήμα. Και μόνο αν μου περισσεύει… Δεν μ’ αρέσει η μυρωδιά του, ούτε η γεύση του, ούτε θα έκανα μπάνιο μέσα στις λίρες μου σαν τον Σκρουτζ… Προτιμώ ένα αισθησιακό αφρόλουτρο με αιθέρια έλαια, κεριά, τζακούζι, σαμπάνια και… αααααχ!
Ή και το …αααααχ! σκέτο… Use it before you lose it!)
Με κουράζουν οι άνθρωποι,
που αφήνουν τα πράγματα να χάνουν την αξία τους με τον καιρό και όχι με τη χρήση…
Πολύ μίζερο το βρίσκω να μη χαίρεσαι τα πράγματα που γι’ αυτό ακριβώς υπάρχουν. Για να τα χαίρεσαι.
Εγώ πάλι αυτό που λες, τό ‘χω με τα λεφτά. Μεγαλώνοντας σ’ ένα περιβάλλον όπου η οικονομία ήταν μεγάλη αρετή, αποφάσισα πως είναι καλύτερα να πεθάνω στην ψάθα, παρά να ΖΗΣΩ στην ψάθα!
Καλό, ε;
Θέλω την εξής απάντηση:
ΛΟΛ, 3 parties a day!
Συμφωνώ, αυτή είναι η ουσία. Να χαίρεσαι κάτι που έχεις αποκτήσει, αλλιώς τι σημασία έχει αν τα έχεις κλεισμένα στο συρτάρι; Πιστεύω πως άνθρωποι που έχουν τέτοια αντίληψη των πραγμάτων, κάπως έτσι χειρίζονται και τις ζωές τους. Κλεισμένες μέσα σε συρτάρια και θυρίδες, χάνοντας το νόημα της ύπαρξης τους…
ladybug, ε μα πια!!
ΛΟΛ, 3 parties a day!
sofi-k, μα το ποστ είναι κυρίως συμβολικό… αυτοί χάνουν…
Lose it before you use it: στάση ζωής, για όσους ξέρουν να ζουν.
Συνήθως, αυτοί οι άνθρωποι τρομάζουν τους άλλους και στις σχέσεις, γιατί χώνονται στην ουσία των πραγμάτων με τη μια, χωρίς καθυστερήσεις και καθωσπρεπισμούς.
..και φυσικά εννοούσα ‘Use it before you lose it’, αλλά έτσι είμαι εγώ. Ανάποδη.
Τις καλημέρες μου!
@Dawkinson, καλά, χτύπησες φλέβα πάλι!
dawkinson, διάβαζα το σχόλιό σου μόλις ξύπνησα και ψιλοκόλλησα: «Lose it before you use it: στάση ζωής, για όσους ξέρουν να ζουν»… Γιατί ξέρω κάποιον που «ζει» ακριβώς έτσι και “αυτός ο άνθρωπος τρομάζει τους άλλους και στις σχέσεις, γιατί αποφεύγει την ουσία των πραγμάτων με τη μια, με καθυστερήσεις και καθωσπρεπισμούς”… Ορίστε… Τώρα συμπληρώθηκε η “αναποδιά”!
3 pad, καλά, ναι… αυτή κάτι ξέρει…
ναι ολα μεσα στα ντουλαπια.
σερβιτσια,*καλα* κουταλομαχαιροπιρουνα,τα χρυσαφικα του αρραβωνα κλπ…
@3p:
Συνοπτικές διαδικασίες..;)
@synas:
Εγώ έχω καεί από έναν τέτοιο. Γι’αυτό, ίσως ήταν και lapsus linguae…
onomatodosia, και στους καναπέδες πλαστικά καλύμματα…
dawkinson, είπαμε… κάτι ξέρεις εσύ…
Μπα. Την τύφλα μου δεν ξέρω.
dawkinson, μήπως την ξέρω εγώ;; Να!! Στραβωμάρα!!