Ακούω ένα CD, δώρο από έναν φίλο για τα γενέθλιά μου.
Τραγούδια τόσο λυπημένα, τόσο κοντά στη θλίψη και το θάνατο, τόσο απελπισμένα…
Τ’ ακούω και κλαίω. Θρηνώ.
Για ‘κείνον, για ‘μένα, για όσους πληγώνουν και για όσους πληγώνονται…
Τα γενέθλια είναι από μόνα τους ένα θλιβερό γεγονός μετά από κάποια ηλικία.
Βλέπεις σιγά-σιγά το έργο να τελειώνει.
Κάποιοι όμως φεύγουν, πριν τελειώσει.
Ή είναι τόσο κουρασμένοι, που κοιμούνται πριν δουν το τέλος…
Πόσο μπορεί να σε αποκαρδιώσει η ζωή; Πόσο μπορεί να σε προδώσει;
«…κι ΑΝ της ζωής σου το έργο μπορείς να το βλέπεις συντρίμμια
και να σκύβεις στη γη και να χτίζεις ξανά με φθαρμένα εργαλεία…»
Συλλαβίζουμε λέξεις, χάνουμε το νόημά τους…
Θρηνώ. Και δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο πέρα απ’ αυτό.
Η καρδιά μου δείχνει ανίκανη να χαρίσει ζωή. Όπως και το σώμα μου.
Θα κάτσω όμως να δω το τέλος. Δεν μπορώ να φύγω πριν απ’ αυτό…
Υ.Γ. Α, και καλό μήνα…
Πολύ σε εκτίμηση την έχεις την ζωή. Μια τυφλή δύναμη είναι…
Ξέρεις…,κορίτσι μου,
εμένα πάλι “μ’ ανεβάζει” η θλιμμένη μουσική-γιατί εκεί μέσα ανακαλύπτω την ομορφιά που έχουν ακόμη και τα δάκρυα,ακόμη κι ο πόνος.
Βέβαια,”κι αν είναι ανθρώπινος ο πόνος,δεν είμαστε άνθρωποι μόνο για να πονούμε”,που έλεγε κι ο Σεφέρης.
Να κοιτάς πεινασμένη ζωή τα μελλούμενα και χορτασμένη θανάτους τα περασμένα.
Κι αυτό,στο λέει…ένας τυφλός.
mariosp, καταιγίδα…
teiresias, τα παρόντα;…
Τα γενέθλια μελαγχολούν.Δεν ξέρω γιατι αλλά κανω συνήθως απολογισμό των όσο έκανα,σκεφτομαι τα λάθη μου, αυτά που έχασα, αυτά που έζησα και μου λείπουν.Λίγες μερες μετά περνάει η κρίση.Εισαι μακριά απο το να δείς το έργο να τελειώνει.Και αν νιώθεις έτσι σημαίνει οτι έχεις πολλά να δώσεις και να ζήσεις ακόμη.Αδραξε τη μέρα.
Να σε κάνω μια αγκαλιά;
pixie μου, ναι, να με κάνεις… το χρειάζομαι…
“Πόσο μπορεί να σε αποκαρδιώσει η ζωή; Πόσο μπορεί να σε προδώσει;”
Τόσο, όσο τής επιτρέψαμε εμείς κάθε φορά. Με τις προσδοκίες μας. Και θεωρώντας πολλά ως δεδομένα…
pixie, δεν μιλώ για το δικό μου τέλος…
dodos, η ζωή δυστυχώς παίζει και παιχνίδια πέρα απ’ τη θέλησή μας, τις προσδοκίες και τις επιλογές μας…
Τι CD ακούς;
andy, συλλογή, επιλογές ενός φίλου…
Εγώ πάλι παρακολουθώ ανθρώπους που κόντρα σε κάθε λογική δίνουν αγώνα επιβίωσης.
Άνθρωποι με μεγάλα προβλήματα που προσπαθούν να ζήσουν μια μέρα ακόμη.
Πέρνω κουράγιο και συνεχίζω!
Καλημέρα και καλή εβδομάδα!
Συμφωνώ με το Στάυρο.
Λίγη πίστη χρειάζεται. Μια στάλα.
Πάρε μια αγκαλίτσα κι απο μένα 🙂
Stavros Katsaris, καλή εβδομάδα! Απ’ όλα έχει ο μπαχτσές…
ladybug, η πίστη είναι ένα θέμα… συχνά λείπει…
εκτός θέματος…
τι ωραία μουσική!!
καλή βδομάδα 🙂