κάτι καλό για ‘σένα,
να πάψεις λίγο να είσαι αυτοκαταστροφικός
Έρχονται να παίξουν οι άλλοι το ρόλο του καταλύτη
στην εύθραυστη ζωή σου.
Το ρόλο του «Κακού».
Ε, ίσως είναι προτιμότερο
Άσε τους άλλους καλύτερα να σε υποτιμούν,
παρά να σε ζηλεύουν.
Είναι η γνωστή θεωρία
των Χαμηλών Τόνων.
(Δεν είναι συμβουλή, είναι μόνο ένας ακόμη τρόπος να επιζήσει κανείς…)
καλημέρα
δεν ειναι πάντα ο σωστός τρόπος αυτός που περιγράφεις synas,
πρέπει να μην κλείνεσαι στο καβούκι σου
δεν πρέπει να πατάς εσύ το κουμπάκι της υποτέλειας σου.
Απομακρύνσου από τέτοια άτομα που σε υποτιμάνε και σε ζηλεύουν
melomenos, θα πρέπει να πάω τότε, να κλειστώ σε καμία σπηλιά. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε κάπως έτσι: θεωρούμε τον άλλον είτε κατώτερο είτε ανώτερο. Και στις δύο περιπτώσεις, το συναίσθημα είναι μάλλον αρνητικό. Από ‘κεί και πέρα υπάρχει αυτό που λέμε “συμπάθεια” (με την έννοια του συμπάσχω, γιατί μου μοιάζεις), που κινείται πάνω σε πολύ λεπτό σκοινί: οι ισορροπίες συνεχώς διαταράσσονται…
η έννοια του ανώτερου ή κατώτερου ειναι υποκειμενική για τον κάθε άνθρωπο synas, εγώ δεν νιώθω κανέναν κατωτερό μου αλλά ούτε ανωτερό μου.
Δεν με κατάλαβες στο σχόλιο μου!
δεν πρέπει να κλειστείς σε σπηλιά
πρέπει να εισαι αυτόνομη και να μην σε ελέγχουν άλλοι, φυσικά δεν ειναι κακό να επιρεάζεσαι απο τους γύρω σου αλλά μέχρι ενός σημείου! φιλικά πάντα!!!
Ναι, γλυκέ μου Μελομένε, αλλά πώς διάολο γίνεται αυτό, όταν ζεις μαζί με άλλους ανθρώπους; (Και μην μου πεις, ότι δεν ένοιωσες ποτέ ως κατώτερο τον ηλίθιο συμμαθητή σου ή ως ανώτερο τον όποιον μπορεί -έστω και- να θαύμασες στη ζωή σου;)
Η γνωστή θεωρία των Χαμηλών Τόνων την οποία ένας ασπάζεται ή όχι, αφορά τον ίδιο και όχι τον συνάνθρωπό του. Ανήκω στους “Χαμηλότονους” (και όχι “κάνω ότι ανήκω”) γιατί πολύ απλά δεν ανήκω αλλού, γιατί δεν μπορώ να ανήκω αλλού, γιατί αυτό με εκφράζει και δεν λειτουργώ κάνοντας ό,τιδήποτε άλλο, γιατί πολύ απλά Είμαι εγώ.
Όταν γίνεσαι χαμηλών τόνων γιατί, όπως λες, […]Άσε τους άλλους καλύτερα να σε υποτιμούν,
παρά να σε ζηλεύουν[…] το κάνεις για να “ξορκίσεις” το κακό. Δεν είσαι πραγματικά χαμηλών τόνων, αλλά γίνεσαι με συγκεκριμένα άτομα (με κάποια άλλα όχι), σε συγκεκριμένες φάσεις, συγκεκριμένες στιγμές. Έτσι όμως δεν ξεγελάς τους άλλους, ξεγελάς τον εαυτό σου. Και μετά φτάνεις πάντα σε σημείο σύγχισης, να μπερδεύεσαι, να θεωρείς τους άλλους κακούς, ή καταλύτες, ή εσένα αυτοκαταστροφική γιατί τελικά έκανες ένα βήμα πίσω…
Δεν είναι έτσι, όμως, synas. Γιατί μετά έρχεσαι και γράφεις το ποστάκι “Αλλαγή” και μιλάς για φαύλους κύκλους και κουβάρια. Και το πιο περίεργο απ’ όλα είναι ότι το ξέρεις ότι δεν είναι έτσι…
Ο melomenos έχει πολύ δίκιο… “Απομακρύνσου από τέτοια άτομα που σε υποτιμάνε και σε ζηλεύουν”. Ακόμη κι αν ανήκουν στο πολύ-πολύ κοντινό σου περιβάλλον (οικογενειακό ή φιλικό) και δεν μπορείς πραγματικά να φύγεις, κατέβασε διακοπτάκια όταν είσαι μαζί τους. Εσύ ζεις την ζωή σου και κανένας άλλος. Και πρέπει να την ζεις ειλικρινά, χωρίς τερτίπια και κόλπα ξεγελαστικά… Και σε όποιον αρέσεις! Και ξουτ κακό! 😀
Φιλιά,
Ξ.
Αφού υπάρχουν ηλεκτρικά πρόβατα, φυσικό ήταν να ενσκήψουν και ηλεκτρικοί κακοί λύκοι…
Συμφωνώ απόλυτα με τα 2 σχόλια του Μελόμενου.
Μπορεί απλά να δείς κάποιον “διαφορετικό” και όχι ανώτερο ή κατώτερο.Εξάλλου είναι τόσο υποκειμενικό αυτο.Μπορεί να βλέπουμε κάπιον ανώτερο και να τον θαυμάζουμε γιατι έχουμε χαμηλή αυτοεκτίμηση και μπορεί να βλέπουμε κάπιον κατώτερο που μπορεί σε κάποιες συνθήκες να φέρθηκε ανώτερα απο εμάς.Το οτι κρατάς χαμηλούς τόνους όχι γιατί ειναι ο χαρακτήρας σου αλλά για να επιβιώσεις μάλλον σε φθείρει γιατι ελέγχεις τον εαυτό σου και γίνεσαι κάτι που δεν είσαι και πιέζεσαι.
mariosp, sorry, δεν τό ‘πιασα…
xenia & pixie, O.K., συμφωνώ μαζί σας, πως πρέπει να είμαστε ο εαυτός μας, αλλά όχι και, πως ο κόσμος είναι αγγελικά πλασμένος και πως όλοι βλέπουν και αποδέχονται τους άλλους απλά ως διαφορετικούς! Και δεν το πρότεινα, ανέφερα μόνο έναν τρόπο άμυνας… που ναι, το παραδέχομαι, συχνά τον υιοθετώ…
Σίγουρα δεν είναι αγγελικά πλασμένος.Το να τους βλέπω απλά διαφορετικούς ίσως να είναι η δική μου άμυνα που ξέρεις;Με βοηθάει πάντως γιατι ανακάλυψα νωρίς οτι τελικά όλα είναι σχετικά.Μάκια
@synas
[…]αλλά όχι … και πως όλοι βλέπουν και αποδέχονται τους άλλους απλά ως διαφορετικούς[…]
Φυσικά και δεν μιλάμε για αποδοχή! ίσα ίσα! το αντίθετο! για τους περισσότερους το να είσαι διαφορετικός είναι κάτι κακό. Ε, και λοιπόν;; τί έγινε;; από αυτούς ακριβώς απομακρύνεσαι, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους είναι και αυτοί που σε υποτιμούν και ζηλεύουν, όπως είπε ο melomenos. Ποιά γνώμη σε νοιάζει, synas (αν σε νοιάζει κάποια); -Η γνώμη των ανθρώπων που έχεις επιλέξει να είναι δίπλα σου (και το ανάποδο, αφού προφανώς μιλάμε για αμοιβαιότητα) και που έχετε κοινό -σε κάποια πράγματα, τα βασικά σίγουρα- τρόπο σκέψης, ή η γνώμη αυτών που σε ζηλεύουν και υποτιμούν; Η ερώτηση είναι ρητορική. Δε νομίζω να μπείς καν στον κόπο να μου απαντήσεις, φυσικά…
Πρέπει να πάψει κάποια στιγμή να μας νοιάζει τί θα πούν οι άλλοι, και τί γνώμη έχουν οι άλλοι για μας (νομίζω, αν δεν λέω καμιά βλακεία τώρα, ότι αυτό λέγεται “κοσμοπληξία”, θα μας πεί η ειδικός η pixie). Γιατί καμιά φορά ακόμη κι αυτοί που μας αγαπούν και θέλουν το καλό μας, μπορούν άθελά τους να μας επηρεάσουν (και όχι απαραίτητα καλά).
Καλό Ξημέρωμα,
Ξ.
pixie, αυτό κι αν είναι για τον περισσότερο κόσμο μπούρδα! Όλα σχετικά; Δεν είμαστε καλά! Όλα είναι απόλυτα! Όπως ξέρουμε και καταλαβαίνουμε εμείς.
xenia, “…Γιατί καμιά φορά ακόμη κι αυτοί που μας αγαπούν και θέλουν το καλό μας, μπορούν άθελά τους να μας επηρεάσουν (και όχι απαραίτητα καλά)”.
Μπορεί επίσης καμιά φορά το καλό μας να συγκρούεται με το δικό τους καλό και η αγάπη τους για ‘μάς με την αγάπη για τον εαυτό τους. Αλλά θα συνεχίσουν να μας επηρεάζουν, μπορεί ακόμα και ηθελημένα… Τους άσχετους σαφώς και τους έχω γραμμένους, βρε Ξένια… συναισθηματικά τουλάχιστον…