Νοιώθω λίγο κουρασμένη. Ψιλοάϋπνη, στεναχωρημένη με έγνοιες άλλων, έτσι κι αλλιώς εκκρεμής κι αναποφάσιστη στη δική μου ζωή…
Δεν ξέρω, πώς να βοηθήσω κάποιον, τι να του πω, τι να κάνω για να δει τα πράγματα λίγο πιο χαλαρά, λίγο πιο φωτεινά… Δεν ξέρω καν αν έχουν αξία τα λόγια για τους ανθρώπους. Για μένα έχουν. Μεγάλη. Μπορεί κάποιος να με σκοτώσει ή να με αναστήσει με τα λόγια. Κρέμομαι απ’ το στόμα του άλλου, όταν τον πιστεύω.
Όμως δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο. Κι οι πράξεις είναι δύσκολες… σχεδόν ακατόρθωτες. Μπορείς να δώσεις το χρόνο σου και την αγάπη σου, όμως στην ουσία δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, για να βοηθήσεις τον άλλον πρακτικά. Πρέπει να βρει μόνος του την άκρη, αλλιώς γίνεσαι δεκανίκι. Καθιστάς τον άλλον ανάπηρο για πάντα. Γι’ αυτό δεν πιστεύω και στην ελεημοσύνη.
Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τον βοηθήσεις να σταθεί στα δικά του πόδια, δεν ξέρω με ποιον τρόπο… με όποιον τρόπο διαθέτεις και είναι ο άλλος έτοιμος να δεχτεί. Μόνο αυτό όμως, μέχρι εκεί. Όλα τα άλλα αποτελούν υποτίμηση έως και υποσυνείδητη κακία. Νοιώθεις ανώτερος, νοιώθει κατώτερος.
«Ουδείς» λέει «πιο αχάριστος του ευεργετηθέντος». Και καλά κάνει.
Γιατί ίσως και «Ουδείς πιο ιδιοτελής του ευεργετώντος».
Όταν είσαι φίλος δεν ευεργετείς, ούτε οικτίρεις, ούτε ελεημονείς. Στέκεσαι μόνο δίπλα στον άλλον, ως ίσος προς ίσον, τον ακούς, του μιλάς, τον αγγίζεις… Δεν προσπαθείς να τον πείσεις, μόνο να τον κάνεις να νοιώσει, πως δεν είναι μόνος του σ’ αυτήν τη ζωή και κυρίως πως έχει τη δύναμη ν’ αντεπεξέλθει σε όλα.
Γιατί αυτή είναι η μόνη αλήθεια, που μπορείς να του χαρίσεις.
Η μόνη αλήθεια, που έχουμε… ο εαυτός μας…
Γιατί αυτό το “ίσος προς ίσον” είναι τελικά τόσο σπάνιο;
R.E.M.- Everybody Hurts
When the day is long and the night,
the night is yours alone,
When you’re sure you’ve had enough
of this life, well hang on
Don’t let yourself go, ’cause everybody cries and everybody hurts sometimes
Sometimes everything is wrong.
Now it’s time to sing along
When your day is night alone,
(hold on, hold on)
If you feel like letting go, (hold on)
When you think you’ve had too much
of this life, well hang on
‘Cause everybody hurts.
Take comfort in your friends
Everybody hurts. Don’t throw your hand.
Oh, no. Don’t throw your hand
If you feel like you’re alone,
no, no, no, you are not alone
If you’re on your own in this life,
the days and nights are long,
When you think you’ve had too much
of this life to hang on
Well, everybody hurts sometimes,
Everybody cries.
And everybody hurts sometimes
And everybody hurts sometimes.
So, hold on, hold on
Hold on, hold on, hold on,
hold on, hold on, hold on
Everybody hurts. You are not alone
τα είπες όλα,
δεν έχω να συμπληρώσω τίποτα.
Αρκεί να είσαι πράγματι δίπλα σε όποιον σε έχει ανάγκη. Δε χρειάζεται να τον πείσεις για τίποτα. Το ότι τον ακούς και νοιάζεσαι είναι αρκετό.
Έτσι κι αλλιώς, ο καθένας αποφασίζει μόνος του. Αλλά αν του κρατάμε το χέρι, ίσως είναι πιο εύκολο…
Πραγματικά αυτό που λές είναι.Ο καλύτερος τρόπος για να βοηθήσεις κάποιον είναι να τον κάνεις να βοηθήσει πρώτα ο ίδιος τον εαυτό του!
dodos, γιατί όλοι νομίζουμε, πως είμαστε κάτι πολύ ιδιαίτερο;
alexandra, thanks!
ladybug, συμπάθεια & συμπαράσταση…
pixie, ναι…
Νομίζω πως δε μπορούμε να προσφέρουμε και πολλά πράγματα αν ο άλλος,ο φίλος,δεν είναι διατεθειμένος να μας κοιτάξει,με την έννοια να είναι κλεισμένος στον εαυτό του και να μη θέλει να ακούσει ή αισθανθεί τίποτα.