Είναι κάτι άνθρωποι, που δεν τους πάω. Εξ αρχής. Καθόλου. Κάτι δεν μου πάει καλά, βρε παιδί μου… χωρίς εμφανή λόγο.
Με έχουν κατηγορήσει κάποιοι, ότι σκέφτομαι με κουτάκια… ταξινομήσεις, κατηγοριοποιήσεις, ετικέτες… Αρνούμαι να ενδώσω σε τέτοιου είδους κατηγορίες και επιμένω στην άποψή μου, πως οι άνθρωποι εκπέμπουν κάτι -ακόμη κι από μακριά- που αντιστοιχεί πλήρως στον εσωτερικό τους κόσμο.
Για να μην φτάσω στην πολύ τετριμμένη ρήση, ότι η πρώτη εντύπωση είναι πάντα η σωστότερη.
Μου έχει τύχει βέβαια ν’ αλλάξω γνώμη για ανθρώπους και να μην επιστρέψω ποτέ στην αρχική εντύπωση. Αλλά και σ’ αυτές τις περιπτώσεις, το αρχικό «μάγκωμα» οφειλόταν κυρίως σε κάποια εκκεντρικότητα του άλλου, που τελικά αποδέχτηκα. Δεν ήταν αυτή η γενικευμένη τάση εμετού, που μου προκαλούν άλλοι.
Όμως συχνότατα συμβαίνει το αντίθετο κι αυτό με βάζει σε πάρα πολύ χοντρές υποψίες σχετικά με το ποιόν της διαίσθησής μου: γιατί πολλές φορές συμπαθώ -ή ακόμα χειρότερα ερωτεύομαι- άτομα, που στη συνέχεια αποδεικνύονται γελοία υποκείμενα;
Τελικά, μπορεί να κοροϊδέψει κάποιος την ψυχή μας;
Κι αν ναι, πώς το κάνει αυτό; Με τερτίπια; Ή θέλουμε και τα παθαίνουμε;
Ο έρωτας καρδιά μου δεν έχει λογική.
Λένε πως η πρώτη εντύπωση που σχηματίζουμε για έναν άνθρωπο είναι και η σωστή, όπως είπες κι εσύ, αλλά δεν το πολυπιστεύω, γιατί και μένα μου έχει τύχει άτομα που αντιπάθησα με την πρώτη γνωριμία να γίνουν φίλοι μου, και άλλοι που με εντυπωσίασαν και θέλησα να τους γνωρίσω καλύτερα, να αποδειχθούν μεγάλη απογοήτευση.
Οι περισσότεροι δείχνουν τον καλό τους εαυτό στην αρχή μιας γνωριμίας, κι ίσως είναι αυτό που μας αποπροσανατολίζει. Κι από την άλλη, τα προτερήματα δεν θέλουν και πολύ καιρό να μετατραπούν σε ελαττώματα.
Πάντως, ο πραγματικός χαρακτήρας κάποιου, δεν αργεί πολύ να αποκαλυφθεί. Πρέπει να ναι κανείς πολύ μάγκας για να καταφέρει κάτι τέτοιο
Οταν μου χτύπησε καμπανάκι για “κακό” ποτέ δεν έπεσα έξω.
Αντιθέτως όπως και εσύ, ξεγελάστηκα όταν χτυπησε καμπανάκι για “καλό”.
Όλα είναι δυνατά και τίποτα σίγουρο…
Και δεν είναι και άσχημα!
Το ότι ο έρωτας δεν έχει λογική, δεν απαντά στο ερώτημά σου, διότι αυτό που περιγράφεις συμβαίνει και με φίλους.
Θυμάμαι παλιούς φίλους (φίλους, όχι γνωστούς) που τώρα δεν θα άντεχα για πάνω από 69 δευτερόλεπτα.
Νομίζω ότι αλλάζουμε εμείς.
Στα 20 μπορούν να μας κοροϊδέψουν.
Και το ένστικτο μας και οι άλλοι.
Στα 40 δύσκολο.
Άλλωστε, από μια ηλικία και μετά, η ψυχή φαίνεται στο πρόσωπο, στα μάτια.
Αν έχεις εκπαιδευτεί, δύσκολα κάνεις λάθος.
Αλλά μην το αποκλείεις κιόλας.
Η αφέλεια ο έρωτας και η ειλικρίνεια φταίνε!!!
Είμαι παθόν!!!
3 parties a day έχεις δίκιο
“ο πραγματικός χαρακτήρας κάποιου, δεν αργεί πολύ να αποκαλυφθεί”
Θέλουμε και τα παθαίνουμε. Γιατί μη μου πεις ότι κάπου βαθειά μέσα στον κοχλία του αυτιού σου δεν ακούς το καμπανάκι να φωνάζει. Εγώ το ακούω και κάνω πως…
Οσο για την πρώτη εντύπωση, ναι, ακολουθώ το ένστικτο εκείνης της στιγμής, αλλά είναι αρκετές οι φορές που έχω κάνει λαθος, οπότε αποφάσισα να δίνω πάντα δεύτερη και τρίτη ευκαιρία.
Καλημέρες χαμογελαστές 🙂
Με έβαλες σε σκέψεις. Μάλλον θα έχω χάσει αρκετές ευκαιρίες να γνωρίσω ενδιαφέροντα πρόσωπα, που “δεν τα πήγα” από την αρχή. Τώρα, πάει…
alitovios, καλά ο έρωτας… τα υπόλοιπα;
3 parties a day, έχω γνωρίσει ανθρώπους, που κρύβουν τον πραγματικό τους χαρακτήρα κι απ’ τον ίδιο τους τον εαυτό. Και ναι, είναι πολύ μάγκες… είναι άνθρωποι ευφυέστατοι, αλλά μικρόψυχοι…
debby, ξέρεις, τι άλλο πρόβλημα έχω; Ότι άνθρωποι, που μου φαίνονται εμένα εμετικοί, αρέσουν σε πολύ κόσμο. Κι αναρωτιέμαι: εγώ είμαι Πόντια ή όλοι οι άλλοι πάν’ ανάποδα;
g help me, ε, δεν είναι και ωραία…
andy, ναι μωρέ, κι εγώ έτσι λέω… αλλά την πατάς κιόλας…
melomenos, να στο αντιστρέψω: πονηρία, αδιαφορία, υποκρισία…
Καλημέρα, χνούδι! Καλώς όρισες!
dodos, α ναι… κι έτσι κι αλλιώς, όλοι έχουν να σου δώσουν κάτι… το θέμα είναι να μην επενδύεις σε «περίεργους» ανθρώπους…
Συνήθως το ένστικτο μας είναι καλό, όταν δεν το ακούμε έχουμε μεγαλύτερο πρόβλημα.
Συμφωνώ απόλυτα με τον Andy Dufresne.
Μεγαλώνοντας, αλλάζεις, γίνεσαι σοφότερος, κρίνεις καλύτερα.
Άλλωστε, πάντα έχεις τη δυνατότητα να κάνεις τις επιλογές σου.
pixie, το ένστικτο μπορεί να είναι και ζωώδες…
alogaki, ε, ναι, δόξα σοι ο Θεός, κάτι μαθαίνουμε μεγαλώνοντας…