Τι διαλέγει κανείς
μεταξύ θυμού και κατάθλιψης;
Αυτά τα δύο είναι μάλλον
οι κλασικές εκδηλώσεις
των δύο εκ διαμέτρου αντίθετων ψυχολογικών τάσεων:
της εμπλοκής και της φυγής.
Όταν εμπλέκεσαι, τσαντίζεσαι.
Πάει και τελείωσε.
Εκτός αν είσαι γκουρού.
Αλλά οι γκουρού
ως επί το πλείστον δεν εμπλέκονται.
Άσε που για να επιβιώσεις,
χρειάζεσαι και μια άλφα επιθετικότητα.
Με την φυγή απομονώνεσαι, πέφτεις σε αδράνεια και δεν ασχολείσαι με την επίλυση των προβλημάτων. Τα αποδέχεσαι, τα απωθείς, ξέρω ‘γώ τι τα κάνεις… Σίγουρα δεν τα αντιμετωπίζεις. Βέβαια -πάλι για να επιβιώσεις-, χρειάζεσαι και μια γερή δόση απάθειας.
Συνήθως οι άνθρωποι ανήκουν σε ένα από τα δύο στρατόπεδα. Προσωπικώς παλινδρομώ.
Σε κάθε περίοδο ζωής, έχω διαφορετική ανάγκη αντίδρασης.
Πάντως ο θυμός μού φαίνεται πιο υγιής. Πιο ζωντανός.
Το άλλο είναι… μισός θάνατος. Φυτοζωώ, που λένε; Αυτό…
Δε λέει για μεγάλα διαστήματα.
Θα μου πείτε, υπάρχει και η χαρά της ζωής, η ήρεμη ματιά στα πράγματα…
Ναι… Δεν το έχω δει όμως σε κανέναν αυτό -ειδικά μετά από κάποια ηλικία.
Όταν έχεις να κάνεις με όλα τα παλαβά που συμβαίνουν γύρω μας, δεν μπορείς να είσαι ήρεμος και χαλαρός. Μόνο απαθής. Καταθλιπτικός. Αλλιώς θυμώνεις.
Α, ψέματα… Υπάρχει και η περίπτωση να είσαι ηλίθιος -ιδιώτης- και να σου φαίνονται όλα μια χαρά. Ή πως δεν σε αφορούν. Αλλά αυτό δεν αποτελεί αμιγώς ψυχολογικό φαινόμενο…
Όταν θα την βρεις πες μου να ρθω κι εγώ να την περπατήσουμε παρέα.
Τα χρόνια περνούν αλλά αυτή την οδό δεν την έχουμε βρει ακόμα. Θα συμφωνήσω κάτι μεταξύ θυμού και απάθειας ανάλογα της διάθεσης.
Καλή εβδομάδα synas που βλέπω πως έχεις πολύ μα πολύ καλή σχέση με τις synaiσθήσεις σου μια και μπορείς και της περιγράφεις τόσο διεξοδικά.
Synas μερικές φορές ο θυμός εκτονώνει, άλλοτε η απόσυρση μας σώζει από τη θλίψη αν δεν διαιωνίζεται και καταβαραθρώνει κι εμάς και την ευαισθησία μας. Προσωπικά άγομαι ανάμεσα στην ενέργεια-αντίδραση και την εσωτερίκευση της λύπης με όλα τα ψυχοσωματικά σύνδρομα. Ναι, κάπου υπάρχει ένας άλλος τρόπος, συμφωνώ. Ενίοτε τον βρίσκω, αλλά χάνεται εύκολα και θέλει προσοχή γιατί είναι σκοινί τεντωμένο στα χάη. Καλό μας απόγευμα.
Και ο θυμος προβληματα γεννα.
Αστα να πανε.
Μεγα Μυστηριον.
Κι εγώ νομίζω πως το θυμό προτιμώ.
Αν και όταν συσωρρεύεται θυμός μέσα μου, γίνομαι πολύ επιθετική και φοβάμαι πολύ τον εαυτό μου…
Καλό απόγευμα synas μου!
“Υπάρχει και η περίπτωση να είσαι ηλίθιος -ιδιώτης”
δεν ήρθαμε εδώ πέρα να μας κάνετε μαθήματα κομμουνιστικής ιδεολογίας μαντάμ.
Άντε γιατί έχει παραγίνει το κακό με τον κρατισμό στην Ελλάδα,ε.
Αυτά να πάτε να τα πείτε στην Κούβα και στην Καμπότζη και να μας αφήσετε ήσυχους εμας εδώ, έτσι;
Ουφ έβγαλά το θυμό μου και ησύχασα
H μέση οδός είναι απλώς…στατιστικό μέγεθος…οι άνθρωποι ή τα παίρνουν κρανίο ή χάσκουν σαν χάνοι…αλλά μια μέση τιμή πάντα χρειάζεται για την περιγραφή του φαινομένου…
Το ρόλο των δύο δρόμων και τη συνακόλουθη επιλογή της ΜΕΣΗΣ ΟΔΟΥ την είχε προφητέψει λυρικά ο Τάκης Σινόπουλος στον ΚΑΙΟΜΕΝΟ του. Βρέθηκε φαίνεται κι αυτός σ’ ένα παρόμοιο μεταίχμιο και όπως ο καθένας, που είναι από τη φύση του φτιαγμένος να παραξενεύεται, αφού πρώτα πήγε κοντά στη φωτιά, είδε με τα μάτια του αυτόν που αναλίσκονταν περήφανος, αφού αναρωτήθηκε ποιος ήταν αυτός που καίγονταν καταμόναχος, ποιο είναι το δίκιο του πολεμιστή, ο αγώνας του που τον πάει σ’ άλλον αγώνα, κάθισε ανάμεσα στον ΚΑΙΟΜΕΝΟ και στο πλήθος που τον χειροκροτούσε. Και αποφάνθηκε: στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε. Ο ποιητής μοιράζεται στα δύο.
( Υπογραφή)
Flying Libido With A Ukulele
κατά e-κόσμο: κ ART ά SOS
[email protected]
λέξεις παντογνώστριες, με εικόνες μεταξένιων συνειρμών
σέρνουν λυρικό χορό πάνω στην ελάχιστη πραγματικότητα στίχων:
http://www.afterzed.gr/kartasos
για τα μπλοκάκια βλέπε στο προφίλ μου
Eγώ ιδιωτεύω και γι αυτό λέω πως όλα θα πάνε καλά!
🙂
Ιδιωτική Οδός…
Άλλαξε πόλη. Κι αν δεν δουλέψει άλλαξε και γκόμενο
Ίσως αυτή να είναι η μέση οδός:
Πότε να απέχεις, και πότε να θυμώνεις.
Καλημέρα.
pussy, δεν έχουν όλοι την ίδια γνώμη… 🙂
dora, πάνω από γκρεμούς, ναι…
zero, κακό πολύ… Πώς όμως να τον εξοστρακίσεις, δίχως να “φύγεις” κι εσύ ο ίδιος μαζί του;
sofi-k, όλα χρειάζονται έλεγχο… Συνεχή επιτήρηση…
bidibis, 🙂 Καλό…
nav, κι εγώ δυστυχώς αυτό βλέπω…
Flying Libido With A Ukulele, ενδιαφέρον ακούγεται…
όλα θα πάνε καλά, πάνε;
alitovios, η “πόλη” σε κυνηγάει, είπαμε, όπου κι αν πας… Άσε που μπορεί να σε κυνηγάει κι ο γκόμενος!!
ladybug, πέρα-δώθε… Και απ’ τη μέση περνάμε τρέχοντας… Σα να μην υπάρχει…