Ο Heinz θέτει σ΄ ένα post του το ερώτημα:
«Είναι ο Heinz βλάκας;»
Απάντησα με το εξής σχόλιο:
Νομίζω, πως η ευφυΐα αποτελείται
από 4 παραμέτρους:
την αντίληψη, τη μνήμη,
τη φαντασία & την ενόραση.
Το IQ Test μετράει την αντίληψη,
κατά πόσο και πόσο γρήγορα
καταλαβαίνεις κάποια πράγματα.
Αν καταλαβαίνεις τα πάντα & τα ξεχνάς
μετά από λίγο, δώρον-άδωρον.
Η φαντασία σε βοηθάει να ανασκευάσεις
τα γνωστά δεδομένα & να δημιουργήσεις.
Η ενόραση είναι ακόμη δυσνόητη.
Είναι εκείνα τα φλας με τη λύση από το πουθενά.
Υποσυνείδητη επεξεργασία δεδομένων για κάποιους, άγνωστο πεδίο για άλλους.
Η συναισθηματική νοημοσύνη ανήκει στη σφαίρα του συναισθήματος
(τρομερή παρατήρηση αυτή) και δεν έχει σχέση με την ευφυΐα (μάλλον).
Για μένα, έξυπνος δεν είναι αυτός που τα «καταφέρνει». Είναι αυτός, που διαθέτει τα παραπάνω & ενδέχεται να είναι εντελώς αποτυχημένος, περιθωριακός ή ακόμη και τρελός.
Ο «Το σωστό να λέγεται» απάντησε, πως το τελευταίο μέρος είναι πικρό μαντζούνι. Δεν του άρεσε. Και δεν είναι ο μοναδικός. Ο περισσότερος κόσμος κρίνει την ευφυΐα των ανθρώπων εκ του αποτελέσματος. Εγώ όμως γνωρίζω πολλούς πανηλίθιους συμμαθητές μου -γιατί στο σχολείο δεν μπορείς να κρύψεις τη χαζομάρα σου, ενώ στη ζωή μπορείς μια χαρά-, οι οποίοι θεωρούνται άκρως επιτυχημένοι, σε όλους τους τομείς μάλιστα! Κανείς δεν ενδιαφέρεται για το γεγονός ότι μπορεί να είναι π.χ. καθάρματα, γλείφτες, ψυχασθενείς ή γελοίοι βουτυρομπεμπέδες.
Χθες η «Θεματική Βραδιά» απ’ την άλλη παρουσίαζε ανθρώπους με καταπληκτικές νοητικές ικανότητες: μνήμη, αντίληψη, συναισθησία (εγκεφαλική μετάφραση π.χ. αριθμών σε σχήματα ή ήχων σε αριθμούς), οι οποίοι δεν μπορούν να λειτουργήσουν καθόλου στην κοινωνία, πολλοί απ’ αυτούς, δε, θεωρούνται αυτιστικοί. Κι έφτασε στο συμπέρασμα: «Μία πάρα πολύ λεπτή κλωστή χωρίζει την εξαιρετική ευφυΐα απ’ την απόλυτη τρέλα».
Ο Γούντυ ‘Αλλεν έχει πεί, ότι προτιμά να είναι έξυπνος, παρά κουτός, επειδή ο έξυπνος μπορεί να υποκριθεί τον κουτό, αν χρειάζεται, ενώ το αντίθετο…!
Είδα λίγο απο τη θεματική βραδυά, ήταν πολύ ωραία.Syna, νιώθω οτι η πραγματική νοημοσύνη δεν ειναι το ΙQ αλλά το EQ η συναισθηματική νοημοσύνη και εκείνη είναι που σε οδηγεί οχι στην επιτυχία γιατι είναι κατι σχετικό-αλλά στην ευτυχία.Συμφωνώ απολυτα με αυτά που έγραψες στο αρθράκι σου! (και δεν χρειάζεται να μου απαντάς στα αγγλικά, όπως θέλεις εσυ και νιώθεις καλύτερα-σ’ευχαριστώ)
dodos
Οι χαζοί υποκρίνονται μια χαρά τους έξυπνους και τους πιστεύουν και τους ψηφίζουν κιόλας.
pixie
Γιατί; Δεν είναι καλά τ’ αγγλικά μου;
Πλάκα κάνω, δεν με νοιάζει, αυτό που θέλω να πω, το λέω, έστω και στραβά. Να με διαβάζουν κι οι αγγλόφωνοι…
Δεν έχω καταλάβει, τι είναι το EQ. «Μην πανικοβάλλεσαι, μην αντιδράς υστερικά…» Δεν ξέρω. Μου φαίνεται λίγο σαν αμερικάνικες οδηγίες προς ναυτιλευόμενους.
Ξαναπέρασα, μήπως έχει ανέκδοτο-(καλόμαθα, βλέπεις).
EQ- ειναι η συναισθηματική νοημοσύνη emotional intelligence.Απλά ειναι μια εξέλιξη του ΙQ.Δεν πειράζει που δεν το ήξερες.Καλύτερα να απέχουμε απο ταμπέλες γενικά.
εμένα δε μ’αρέσει η λέξη ευφυία. ξέρω πως αυτό που έχει σημασία είναι το πόσο αγαπώ τον εαυτό μου και συνεκδοχικά τους άλλους γύρω μου.. απ’εκεί και πέρα.. ξέρω πως ένα τεράστιο πρόβλημα στο να μάθει να δέχεται κάποιος τα συναισθήματα του είναι η λογική του.. οπόταν.. δυσκολεύομαι να τα μαζέψω με ορολογίες και προτιμώ να βιώνω συναισθήματα και να απεγκλωβίζομαι από τη λογική
ενδιαφέρον το blog σου synas 🙂
Σ’ ευχαριστώ, Mary.
Καλώς ήλθες απ’ τα μέρη μας.
dodos, ένα σύντομο για ‘σένα:
Πόντιος σε αεροπλάνο
ακούει απ’ τα μεγάφωνα:
«Παρακαλούμε, όλοι οι επιβάτες να επιστρέψουν στις θέσεις τους, να προσδεθούν και να μην καπνίζουν (είναι παλιό το ανέκδοτο).
Η πτήσις προβλέπεται ταραχώδης».
Κι ο Πόντιος:
«Κάντε, κάντε μαλακίες, να μείνουμε εδώ πάνω!»
Πολύ ωραίο και αυτό το κειμενάκι σου. Είδα την θεματική βραδιά κι εγώ και την βρήκα πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα. Όμως τώρα πέρασε λίγο η ώρα τώρα και νύσταξα!!! [Ξεκίνησα και λίγο ανάποδα… σχολίασα το σημερινό σου (17-06) post πρώτα και μετά πήγα στο πρώτο, το δεύτερο κ.ο.κ. Θα το διαπιστώσεις ιδίοις όμμασι εξάλλου.]
Λοιπόν, καλό βράδυ για τώρα! (Καλό υπόλοιπο σ/κ, είδες… σου είπα! Δεν ξαναλέω για να μην επαναλαμβάνομαι!)
Ξ.