Έχετε δει ποτέ τους χειρουργούς τη νύχτα; Nip-Tuck; Γαμάτοι…
Είναι κι οι δυο πάρ’ τον έναν, χτύπα τον άλλον.
Ο ένας είναι σχολαστικός, τελειομανής, σπασίκλας και «καλό παιδί».
Ο άλλος είναι όλα για την πάρτη μου, γαμάω και δέρνω κι όποιος αντέξει.
Η πλάκα είναι, ότι γίνονται και συμπαθείς!
Γενικώς, όλοι οι ήρωες κάνουν ΤΙΣ χοντράδες και γίνονται και συμπαθείς.
Πολύ μ’ αρέσει αυτό!
Μες στην αμερικανιά του και τη χλίδα του, το σήριαλ παρουσιάζει απίστευτα ελαττωματικούς χαρακτήρες και κανείς δε νοιάζεται τελικώς γι’ αυτό.
Γιατί απλούστατα «αλλάζουν».
Εν πάση περιπτώσει…
Είχα ερωτευτεί κάποτε έναν σαν τον «κακό». Ξέρετε, απ’ αυτούς που κάθε νύχτα πηδάνε διαφορετική γκόμενα και την επόμενη «Μην τον είδατε τον Παναή». Δεν πούλαγε όμως αγάπες και λουλούδια. Μ’ αυτούς ξέρεις τουλάχιστον πού πατάς και πού βαδίζεις. Με λίγη επιδεξιότητα μέχρι και βόλτα τους φέρνεις.
Τους άλλους, τους υποκρίταρους, που το παίζουν γλυκείς κι ευαίσθητοι, και η μοναδική κινητήρια δύναμη της ζωής τους είναι η ανασφάλεια και τα κόμπλεξ, δεν τους κάνεις καλά με τίποτα. Είναι περιπτώσεις κατευθείαν για το μπαουλοντίβανο του Freud.
Σκατά κι απόσκατα… Οι μόνοι καλοί σύντροφοι είναι οι εκπαιδευμένοι σύντροφοι. Αυτοί, που τους παίρνεις από μικρούς και τους φτιάχνεις. Και σε φτιάχνουν.
Μάλλον γι’ αυτό όλες οι «κυρίες» της καλής κοινωνίας βρίσκουν τεκνά. Δεν είναι για τους σφιχτούς κώλους (μόνο), αλλά και που είναι ακόμα εκπαιδεύσιμοι. Τα ίδια βέβαια ισχύουν και αντιστρόφως. Αν και οι άντρες προτιμούν να επιβάλλονται στα ίσα… Με όποιον τρόπο διαθέτει ο καθένας.
Για ισότιμες συντροφικές σχέσεις δύσκολα τα πράγματα μετά από κάποια ηλικία. Ο καθένας με το μακρύ του και το κοντό του και χαιρετίσματα. Και το παιχνίδι εξουσίας -όσο μεγαλώνεις- γίνεται όλο και πιο βαρετό…
Θέλει να είναι κι οι δύο άνθρωποι-παιδιά, για να πετύχει μία σχέση· ανοιχτοί στις αλλαγές, στα σκαμπανεβάσματα, στην κατάρρευση των «αληθειών» τους… Τα απολιθώματα απλά δεν μπορούν να κάνουν σχέσεις. Στέκονται εκεί ακίνητα, το ένα απέναντι στο άλλο και κοιτιούνται καχύποπτα. Το πολύ-πολύ κάποια ριπή του ανέμου να τα ρίξει το ένα πάνω στο άλλο και να γίνουν και τα δύο θρύψαλα…
No comment,
η τελευταία εικόνα ήταν εξαιρετικά δυνατή…
θα την κουβαλάω για πολύ μέσα μου…
αλήθεια…
“Η αγάπη μοιάζει
με δυο ποτήρια σε στιγμή ενθουσιασμού-
ντιγκ,λάμψη,θρύψαλα.”
Αυτό του Ελύτη μου θύμισες με την τελευταία σου αναφορά…
Aυτα(οι γνωσεις δηλαδη) τα καταλαβαινουμε με τον χρονο..να ενα καλο που ερχεται που μεγαλωνουμε!!!
Παντα ενας bad guy ειναι πιο attractive!!!
καλως σε βρηκα!
καληνυχτα!!
υγ θα μας δειξουνε ποτε τα καινουργεια επισοδια απο το nip/tuck η μονο στις επαναλυψεις θα μεινουμε????
απολιθώματα;;
Δεν ξέρω αν πρέπει ο σύντροφος να είναι άνθρωπος παιδί. Επίσης δεν μου αρέσει η αίσθηση του εκπαιδεύσιμου, Χάνω τον ενθουσιασμό μου εύκολα τότε. Θα κρατήσω αυτό που είπες ότι πρέπει οι σύντροφοι να είναι ανοιχτοί στις μεγάλες αλλαγές και τις ανατροπές. Και φυσικά είναι και το αντιδραστήριο κάποιας αίσθησης που δεν θέλω να την ονοματίσω. Έχει φθαρεί έτσι κι αλλιώς στα χέρια των πολλών. Άντε καλή μας μέρα και να είναι καλύτερη από τις προηγούμενες.
nav, 🙂
kyriaz, είδες; Καμιά φορά συμπίπτουν οι εικόνες ενός ποιητή μ’ αυτές ενός κουφιοκεφαλάκη!
tzotza, καλώς ήλθες. Δεν έχω πρόβλημα με τα επεισόδια, γιατί τώρα τα βλέπω πρώτη φορά.
alkyoni, απολιθώματα… άνθρωποι περιχαρακωμένοι, ανελαστικοί… Δεν έχει να κάνει μόνο με την ηλικία.
dora, οι άνθρωποι-παιδιά κάνουν ευκολότερα σχέσεις. Και οι σχέσεις πάνε καλύτερα, όταν δύο άνθρωποι διαπλάθονται μαζί μέσα από τις καταστάσεις. Απλές διαπιστώσεις κάνω. Οι “ώριμοι” άνθρωποι δυσκολεύονται να τα βρουν μεταξύ τους, γιατί έχουν βάλει ήδη σαφή όρια στον εαυτό τους και στη ζωή τους κι άντε να βρεις άνθρωπο να χωρέσει στα όριά σου (και στους όρους σου)…
Το πρόβλημα βρίσκεται ακριβώς στην “απαίτηση” για “διάπλαση” αγαπητή μου synas. Όσο ψάχνει κανείς για πλαστελίνη, αδυνατεί να βρει σύντροφο… Είναι πολύ απλό.
Κατά μια ακόμα διαβολική σύμπτωση, σήμερα έγραψα κάτι ανάλογο για να ανεβάσω την τρίτη στα ρετάλια. Θα το ανεβάσω σήμερα…
οι σχεσεις πανε καλυτερα,οταν δυο ανθρωποι εχουν κοινα θελω..αλλα αντε να το βρεις αυτο!!
Σκονη και θρυψαλα να γινομαι μαζι σου…
Τι ελεγα?
Αα ναι … καλο το ποστ.
Αν και καπως
καπως…
καπως.
vromios, σωστό… Και να μην έχεις εσύ όμως αυτήν την απαίτηση, την έχουν οι άλλοι… Οπότε εμπλέκεσαι θέλοντας και μη σε ένα παιχνίδι εξουσίας… Εκτός κι αν αφεθείς…
φεγγαραγκαλιές, δεν είναι μόνο τα θέλω, είναι και οι συνθήκες, τι προτίθεσαι να θυσιάσεις, διάφορα…
zero, κάτι δεν σου πάει καλά… Ναι… κι εμένα…
Στο τέλος το έσωσες :). Διαφωνώ με κάθε είδους γενικεύσεις αναφορικά σε σχέση με το φύλο αν και ομολογώ ότι καμία φορά πέφτω και γω στην παγίδα :). H τελευταία σου παράγραφος, νομίζω, αναιρεί όλα τα προηγούμενα που είπες. Φιλί, καλό σαβ/κο.
adaeus, σκεφτόμουνα… Γράφω κάτι κάθε μέρα. Όπως είμαι κάθε μέρα. Μια ετσι, μία αλλιώς… Γράφω και μαλακίες… είναι σαφές. Αλλά όλα δείχνουν κάτι. Τα πάνω-κάτω μου, την απελπισία μου, τα ξεσπάσματα και τους θυμούς μου… Έχει την πλάκα του να τα βλέπεις εκ των υστέρων… ένα πραγματικό ημερολόγιο. Ας έχει· δεν πειράζει.
Καλό ΣΚ και σ’ εσένα.
Πολύ καλή η τελευταία παράγραφος…
Τα περισσότερα επεισόδια του nip/tuck τα έχω δει,καθότι μου αρέσει το ξενύχτι,αλλά φρικάρω κάπως με την ωμότητα κάποιων εικόνων στο χειρουργείο.
To πιο σπαστικό είναι πως ελάχιστοι έχουν κατάλάβει πως οι λέξεις “σχέση” και “εξουσία” ΔΕΝ συντάσσονται μαζί, όταν το θέμα αφορά την πρώτη λέξη….
όλα θα πάνε καλά, ααα… εμένα μ’ αρέσουν αυτά τα ωμά!
an-lu, σκατά… Δεν είναι μόνο να το καταλάβεις… είναι να έχεις το ψυχικό σθένος να πραγματώσεις αυτήν την “αλήθεια”.